Έχουμε πολλές ιστορίες να πούμε
Της Αφροδίτης Νανάκη
Γιατί podcasts; Γιατί σε περιμένουν να τα ακούσεις και όχι το αντίστροφο. Μοιάζουν λίγο με ραδιοφωνικές εκπομπές, αλλά δεν είναι. Πρόκειται για ηχογραφημένα ψηφιακά αρχεία, κομμένα και ραμμένα για να ’ναι πιο σφιχτά, για οικονομία χρόνου. Χωρίς διακοπές και διαφημίσεις. Ραδιόφωνο on demand; Κάτι τέτοιο. Από τη στιγμή που θα αναρτηθούν στο διαδίκτυο μπορείς να τα αναζητήσεις βδομάδες, μήνες, χρόνια μετά. Μπορείς να διακόψεις την αναπαραγωγή τους, να τη συνεχίσεις ανά πάσα στιγμή, να την επαναλάβεις, να την προωθήσεις άμεσα.
Από τότε που τα ανακάλυψα, τα λάτρεψα! Κόλλησα! Ξεκίνησα να τα ακούω περιμένοντας το παιδί μου απ’ τις εξωσχολικές του δραστηριότητές και δεν έβρισκα τίποτα ενδιαφέρον στο ραδιόφωνο. Μετά έγιναν συνήθεια. Ακούω φανατικά. Όταν περπατάω, όταν κάνω δουλειές στο σπίτι, όταν ταξιδεύω.
Οι άνθρωποι που κάνουν podcasts λένε ότι «όπως το Netflix διεύρυνε το κοινό της εικόνας, έτσι και τα podcasts διευρύνουν το κοινό του ήχου. Και μπορεί η εικόνα ως μέσο να έχει σχεδόν εξαντλήσει τα όριά της, η επανανακάλυψη του ήχου όμως είναι η μεγαλύτερη πρόκληση αυτή τη στιγμή στα μίντια».
Τα ζήλεψα πάρα πολύ! Από την πρώτη στιγμή σκέφτηκα ότι αυτός είναι ένας τρόπος να πω κι εγώ τις ιστορίες που θέλω. Φανταζόμουν απέναντι μου συγκεκριμένα πρόσωπα και να τους ρωτάω ένα σωρό πράγματα. Να ακούω, με όλη τη σημασία της λέξης, αυτό που έχουν να πουν, το μήνυμα που θέλουν να μοιραστούν. Και μ’ αρέσει πολύ αυτή η διαφορετική, άμεση -προσωπική θα τολμούσα να πω- σχέση που καλλιεργείται. Πιστεύω πολύ στην αξία του αφηγηματικού στοιχείου. Στο storytelling που λέει και η νέα γενιά.
Κι όλα αυτά στην εποχή της ταχύτητας, της γρήγορης είδησης που βομβαρδιζόμαστε με εικόνες, «πιασάρικους» τίτλους, σποραδικές πληροφορίες, χωρίς καμία εμβάθυνση. Με τα καλογραμμένα κείμενα να σπανίζουν. Νομίζω ότι όλα αυτά μας έχουν κουράσει. Θέλω να σταθώ και να ακούσω μια ιστορία, που κάποιος είναι πρόθυμος να πει. Από ανθρώπους της επιστήμης, της επιχειρηματικής ζωής, της τέχνης, του αθλητισμού, της μουσικής, της γραφής… Από ανθρώπους που θέλουν να μιλήσουν για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον όπως το ζήσανε και το οραματίζονται. Από ανθρώπους που έχουν τη δική τους ξεχωριστή ματιά και δίνουν τη δική τους ερμηνεία για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Που τους γοητεύουν τα δύσκολα. Που προσπαθούν να ξεπερνούν τα προσωπικά τους όρια και να πραγματώνουν τους στόχους τους. Που μπορεί να έχουν σχέση με την επικαιρότητα, αλλά μπορεί να είναι και διαχρονικές αξίες. Ανθρώπινες ιστορίες εν ολίγοις.
Είχα μεγάλη πρεμούρα είναι η αλήθεια να ξεκινήσει αυτή η προσπάθεια, έστω και αν δεν είμαστε καθόλα (τεχνολογικά) έτοιμοι. Ξεκινάμε με κάπως ερασιτεχνικά πρώτα βήματα. Δεν λένε όμως ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός; Κάνουμε πρεμιέρα λοιπόν στο διαδικτυακό ηχητικό σύμπαν και θα βελτιωνόμαστε διαρκώς. Γιατί έχουμε πολλές ιστορίες να πούμε!
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς:
– τον ιδρυτή του “δ” Δημήτρη Κρούπη που πίστεψε από την πρώτη στιγμή σ’ αυτή την ιδέα και μου έδωσε το πράσινο φως για να την υλοποιήσω, έτσι όπως ακριβώς την έχω στο μυαλό μου
– τον τεχνικό Χρήστο Ξηνταδέκα που με τις πολύτιμες γνώσεις και την υπομονή του στέκεται πολύτιμος αρωγός σ’ όλη αυτή την προσπάθεια και προσπαθεί να με ξεστραβώσει κυριολεκτικά στα περί τεχνολογίας
– και τον καρδιολόγο κ. Γιώργο Κλωτσοτήρα που είχα τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσω από κοντά και να κάνουμε την πρώτη εναρκτήρια και εκ βαθέων κουβέντα. Πρόθυμος και φιλικός από το πρώτο τηλεφώνημα χωρίς να ζητήσει λεπτομέρειες για το εγχείρημα στο οποίο κλήθηκε να συμμετάσχει. Έτσι είναι οι χορτασμένοι και δοτικοί άνθρωποι. Και μου αφηγήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, την προσωπική και επαγγελματική του, δεδομένου ότι υπήρξε μάχιμος γιατρός στα Τρίκαλα για πολλά χρόνια.
Αξίζει να τον ακούσετε πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://anchor.fm/dialogos-podcast/episodes/ep-e1p0hqg
