Λίγες σκέψεις μετά την παρέλαση της επετείου της 28ης Οκτωβρίου
Πήγα (αυτονόητα) στην παρέλαση για τον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940 στην πόλη μας και την χάρηκα!
Μετά από δύο χρόνια απουσίας λόγω καραντίνας, η φετινή παρέλαση ήταν εμφανώς από τις καλύτερες και αρτιότερες των τελευταίων δεκαετιών. Αρκετοί ίσως να αποδώσουν το κλίμα ενθουσιασμού που επικράτησε στην εύλογη στέρηση που βίωσε η ελληνική κοινωνία. Δεν ήταν όμως κυρίως αυτός ο λόγος.
Ήταν πως παράλληλα με την πανδημία τα τελευταία αυτά τρία χρόνια ο ελληνισμός “βομβαρδίζονταν” σε καθημερινή βάση από τις απειλές και τις ύβρεις του Ερντογάν -και των συν αυτώ- εμπεδώνοντας το αίσθημα πως απειλείται άμεσα όχι μόνο η εθνική του ακεραιότητα αλλά και η ίδια η ύπαρξή του.
Φέτος περισσότερο από κάθε άλλη εθνική μας επέτειο το ανακοινωθέν που εξέπεμψε ο εκφωνητής Κώστας Σταυρόπουλος από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών εκείνη την 28η Οκτωβρίου 1940 όπου κατέληγε με την πρόταση “αἱ ἡμέτεραι δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἐδάφους” ήταν εξαιρετικά επίκαιρο παρά ποτέ, παρόλο που η χώρα δεν βρίσκεται σε πόλεμο.
Σήμερα είναι πασίδηλο πως η ελληνική κοινωνία έχει αντιληφθεί πλήρως τον κίνδυνο προστρέχοντας στους μόνους ικανούς και καθ’ ύλιν αρμόδιους για να την προστατεύσουν, στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.
Ακόμη και τα τμήματα των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που παρήλασαν στα Τρίκαλα ήταν εμφανώς πολύ πιο άψογα σε σχέση με άλλα χρόνια. Αυτό όχι μόνο γιατί η νεολαία μας είναι το μέλλον της Ελλάδας (πάντα ήταν) αλλά και γιατί όλοι έχουν αντιληφθεί πως γι’ αυτά τα παιδιά και τις μανάδες τους θα πολεμήσουμε εάν (φευ) χρειαστεί.
Όσον αφορά τους σχηματισμούς των ενόπλων μας, της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών την οποία η πόλη μας έχει την ύψιστη τιμή να φιλοξενεί, τα λόγια είναι λίγα για να περιγραφούν. Αξίζει όμως να καταγραφεί το γεγονός πως την ώρα που ο εκφωνητής ανήγγειλε το τέλος της παρέλασης, τα τμήματά της συνέχισαν συντεταγμένα στην οδό Στρατηγού Σαράφη και κατόπιν στην οδό Αμαλίας εκπέμποντας εν χορώ το σύνθημα της Σχολής “ΣΜΥ, ΣΜΥ Υπαξιωματικοί εμείς θα πολεμήσουμε στην πρώτη την γραμμή” καθώς επίσης το “Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα…” αποσπώντας τα θερμότερα χειροκροτήματα των πολιτών. Οι μονάδες της Σ.Μ.Υ. επέστρεψαν μάλιστα στο στρατόπεδο παρελαύνοντας, με συνεχή συνθήματα και άσματα, και με όσους Τρικαλινούς δεν πήγαν στην παρέλαση να βγαίνουν στα μπαλκόνια των σπιτιών τους αλλά και στους δρόμους για να τους χειροκροτήσουν!
Λίγες ώρες κατόπιν παρακολούθησα (σε μαγνητοσκόπηση) την μεγαλειώδη παρέλαση της Θεσσαλονίκης όπου και πάλι τα λόγια είναι περιττά για να αποτυπωθούν στο χαρτί. Όμως και εδώ αξίζει να επισημανθεί μια λεπτομέρεια:
Ο εκεί εκφωνητής ξεκίνησε την περιγραφή με κάτι ίσως απροσδόκητο, με τους (πλήρεις) στίχους του σύγχρονου βάρδου μας Διονύση Σαββόπουλου:
“Ζήτω η Ελλάδα και καθετί μοναχικό στον κόσμο αυτό
Ελασσώνα Λειβαδιά Μελβούρνη Μόναχο
Αλαμάνα και Γραβιά Αμέρικα
Βελεστίνο Άγιοι Σαράντα Εσκι Σεχήρ
Κώστας Κώστας Μανώλης Πέτρος Γιάννης Τάκης
Πλατεία Ναυαρίνου Διοικητηρίου κι Εξαρχείων
Αλέκος Βασίλης Άγγελος
Μπιζανίου κι Αναλήψεως Αγίας Τριάδος κι 25ης Μαρτίου
η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει
κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει”
Η Ελλάδα αφυπνίζεται και πλέον αντιστέκεται!
