Μπορεί όλη η Ελλάδα να υποκλίθηκε στον θάνατο του Μεγάλου Έλληνα (κι ο πρωθυπουργός έτσι τον αποκάλεσε) Μανώλη Γλέζου.
Μπορεί όλη η Ελλάδα ν’ ακούμπησε νοερά και από απόσταση –λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού- στο φέρετρο του Εθνικού Ήρωα, του ανυποχώρητου και ασταμάτητου μέχρι το τέλος της ζωής του αγωνιστή κατά του ναζισμού και φασισμού, του αιώνιου αγωνιστή για την ελευθερία, την εθνική ανεξαρτησία, την πραγματική δημοκρατία και την κοινωνική πρόοδο.
Μπορεί όλοι οι Έλληνες (πλην από τους φασίστες) ν’ αποχαιρετήσαμε με δέος και σεβασμό τον μεγάλο πατριώτη και ταυτόχρονα διεθνιστή, τον Οικουμενικό Έλληνα Μανώλη Γλέζο.
Μπορεί ο θανών, όπως έγραψε παλαίμαχος Τρικαλινός δημοσιογράφος, να μην «έχανε ευκαιρία να βρίσκεται στα Τρίκαλα» είτε να μιλήσει και να συναρπάσει για την Εθνική Αντίσταση και το «Τρικαλινό Κιλελέρ» είτε για να παρέμβει με τις πάντα επίκαιρες και ριζοσπαστικές του απόψεις σε ημερίδες και εκδηλώσεις για σοβαρά κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα είτε, τέλος και ίσως το σημαντικότερο, για να επισκεφθεί Σχολεία της περιοχής μας (δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια), βάζοντας με τις πολύωρες συζητήσεις τους «μπουρλότο» στα μυαλά των μαθητών (τους μάθαινε να σκέφτονται, να προβληματίζονται και ν’ αμφισβητούν).
Μπορεί ο Μανώλης Γλέζος, κατά γενική ομολογία και αναγνώριση, να ήταν μια ζωντανή ιστορική κολόνα του Έθνους μας.
Ωστόσο ο τρόπος αντιμετώπισής του απ’ τον Δήμο Τρικκαίων (του οποίου ήταν Επίτιμος Δημότης) συνιστά μάλλον απόπειρα ενταφιασμού του στη συλλογική μας μνήμη, λόγω της φανερής υποτίμησής του.
Τυπικό συλλυπητήριο απ’ τον Δήμο Τρικκαίων
Ο Μανώλης Γλέζος ήταν Επίτιμος Δημότης του Δημου Τρικκαίων και μάλιστα…εις διπλούν!, αφού τον είχε ανακηρύξει Επίτιμο Δημότη και ο Δήμος Εστιαιώτιδας προτού αυτός ενταχθεί στον Δήμο Τρικκαίων.
Ο Δήμαρχος Τρικκαίων και Πρόεδρος της ΚΕΔΕ, με δεδομένο ότι ο Μ. Γλέζος είχε ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης από 38 συνολικά δήμους της χώρας, θα μπορούσε να είναι ο «κατάλληλος άνθρωπος απ’ την κατάλληλη θέση», δηλαδή εκείνος που του έλαχε η ύψιστη θεσμική θέση, υποχρέωση και τιμή εκ μέρους όλης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Πατρίδας να τον αποχαιρετήσει μ’ ένα λόγο μεστό και ουσιαστικό, καθώς πράγματι θα ταίριαζε στον Μεγάλο Νεκρό, ο οποίος ως Κοινοτάρχης στο χωριό του στη Νάξο είχε υπηρετήσει με εκπληκτική επιτυχία τον πρώτο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης, εισάγοντας στην πράξη τη συμμετοχική δημοκρατία.
Πράγματα απλά κι αυτονόητα. Όπως αποδείχθηκε όμως καθόλου αυτονόητα για τον «μεταπολιτικό» και «υπερμοντέρνο» Δήμαρχό μας των «νέων τεχνολογιών» και των «έξυπνων πόλεων», τον κ. Παπαστεργίου!
Μ’ ένα τυπικό «συλλυπητήριο μήνυμα προς την οικογένεια» τριών αράδων(!) όλο κι όλο (που μάλιστα το ανακαλύψαμε στα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ των εφημερίδων, δηλαδή ανάμεσα στις κηδείες και τα μνημόσυνα) ο κ. Παπαστεργίου βγάζει από πάνω του αυτή την υποχρέωση. Κείμενο γραμμένο στο λεπτό και από αγγαρεία, που τυγχάνει συν τοις άλλοις κι ανιστόρητο: μετά το κατέβασμα της σβάστικας, είδε να… σηκώνεται η «γαλανόλευκη»!
Αναμφίβολα η μ’ αυτόν τον τρόπο αντιμετώπιση του θανάτου του Μανώλη Γλέζου απ’ τον Δήμο Τρικκαίων (και απ’ τον Πρόεδρο της ΚΕΔΕ!) συνιστά βαθειά υποτίμηση.
(Θα φανεί αν υπάρχει διάθεση για επανατοποθέτηση από τον κ. Παπαστεργίου. Οι αντιπολιτευόμενες δημοτικές παρατάξεις τι έχουν να πουν;).
