Είναι ηλίου φαεινότερο.
Επιχειρούν σχέδιο «τελικής λύσης» -όσο και αν γνωρίζουν ότι τέτοια η ιστορία δεν επιδέχεται.
Ανατριχιαστικής. Ως παρακαταθήκη για το μέλλον.
Οι αμύντορες του (νέο)φιλελευθερισμού, της αποθέωσης της αγοράς, της αυταξίας της.
Με έναυσμα-αφορμή, τα πρόσφατα οικεία μασκαράτα. Οι πιο θερμοκέφαλοι κραυγάζουν χωρίς αιδώ, οι μετριοπαθείς -οι Ιανοί- παρεμβαίνουν κεκαλυμμένα.
Δεν είναι το θέμα η πρόδηλη αδυναμία της πολιτείας να ανταποκριθεί στα χρειώδη. Ούτε αφορά η χρόνια προσομοίωση με την Ανατολή και τις συμπεριφορές της.
Σχεδόν αποκρύπτουν ότι οι κυκλώπειες μάσκες διανεμήθηκαν και σε σχολεία των Τρικάλων και την Παρασκευή -μία ανά μαθητή. Δεν κρυφογελάν καν, με τον μινιμαλισμό των παγουρίνων -ούτε βρέφος για λίγη ώρα δεν μπορεί να ξεδιψάσει.
Αναφορές μόνο κάνουν, στις κατάδηλες ευθύνες των εμπλεκομένων αξιωματούχων. Που όντως στην αλληλοεπίριψη, στον ποντιοπιλατισμό και στην «ομερτά», αρίστευσαν.
Το μείζον -ισχυρίζονται- είναι η ίδια η ύπαρξη του κράτους. Η διαδικασία που επιλέχθηκε. Η επιλογή να μην αφεθούν όλα στην τυχαιότητα, την ατομική ευθύνη γονέων και παιδιών, στην αυτορρύθμιση, στην αόρατη χειρ…
Ιδεολογικοπολιτικό -για αυτούς- είναι το πρόβλημα και η αντίστοιχη λύση του.
Να καταργηθεί το κράτος, η κοινωνία, οι αρμοί, οι δεσμοί του. Στεντόρειο το αίτημά (τους), τώρα που ελέω πανδημίας, τμήμα του συλλογικού αχνοεπανακάμπτει.
Προφανώς εξακολουθεί «το φάντασμα να πλανάται πάνω από το κεφάλι…». Ακόμα και τώρα, η αυθυπαρξία -«του φαντάσματος»- τρομάζει. Παρότι νεκροζώντανο.
Όσο υπάρχουν τάξεις, αναπόφευκτη αδικία και φτώχεια, όσο και αν η ευκταία σύνθεση δεν προβάλλει ως εφικτή, οι κήνσορες του καθεστωτικού μονόδρομου δεν εφησυχάζουν.
Επιτίθενται αμυνόμενοι και αμύνονται επιτιθέμενοι. Με κάθε μέσο, με όποια αφορμή. Αυξομειώνοντας μάσκες, προσωπεία, κοθόρνους, σχήματα, πρόσωπα, σκιές.
Υ.Γ. 1 Μάσκες σεντόνια, παγουρίνια μινιατούρες. Το λες και ο ορισμός του «μέσου όρου»! Ή του σουρεαλισμού!
Υ.Γ. 2 Ο πολίτης αγωνιά και συντρίβεται και ο υπουργός, χωρίς μάσκα κοινωνάει και ακκίζεται! Και παραμένει στον θώκο του.
Από την εφημερίδα ΔΙΑΛΟΓΟΣ την 21η /9/2020
