Μεγάλη προσέλευση κοινού το απόγευμα της Τρίτης στο Μουσείο
Τσιτσάνη για την παρουσίαση από το βιβλιοπωλείο Τσιοπελάκος και τις
εκδόσεις Μεταίχμιο,
του νέου βιβλίου του κ. Αγαθοκλή Αζέλη «Στις μυλόπετρες του χρόνου».
Σύμφωνα με τον συγγραφέα «Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων ή
σπονδυλωτό αφήγημα που μας ταξιδεύει μέσα από τρεις γενιές από τα
χωριά στις πόλεις, από το τότε στο τώρα. Η αλλαγή των καιρών κατά την
πορεία της αφήγησης συνεπιφέρει και αλλαγή στην εστίαση, στον
ρυθμό, στα θέματα, καθώς τα αρχετυπικά πρόσωπα, όσο κι αν
προσπαθούν να χαράξουν τις διαδρομές τους, δεν παύουν να
καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από τις δομές και τις υπερατομικές
δυνάμεις που κινούν την ιστορία, ενώ ο θάνατος ως βίωμα ή απειλή
είναι διαρκώς «παρών».
Για το βιβλίο μίλησε η φιλόλογος Δρ. Φανή Μπαλαμώτη τονίζοντας: «Οι
μυλόπετρες συνθλίβουν και ο χρόνος τρέχει ερήμην μας και αμείλικτος.
Διαβάζοντας το βιβλίο, δεν μπορώ να μην κάνω τον συνειρμό ότι όταν
αλέθεις καρπερούς σπόρους, τους μετατρέπεις σε πρώτης τάξεως
υλικό για δημιουργίες ουσίας. Όλο αυτό δεν έγινε τυχαία, χωρίς κόπο,
ούτε ωρίμασε πρόωρα και άστοχα. Όσοι γνωρίζουμε τον συγγραφέα,
γνωρίζουμε επίσης τη διακριτικότητα και συστολή του, την έμφυτη
ευγένεια, αλλά και τη βαθειά του καλλιέργεια και παιδεία καθώς και
την διεισδυτική, αναλυτική ματιά του ερευνητή ιστορικού, που αντλεί
από όλες τις πηγές (προσωπικές μαρτυρίες, φωτογραφίες, γράμματα
κ.λπ.) και τις μετουσιώνει σε αποστάγματα ουσίας. Η μικρή, πυκνή, λιτή
φόρμα των ιστοριών, που μας μιλάνε κι αφού έχουν τελειώσει, φέρει
την δωρικότητα των ανθρώπων, του τρόπου ζωής τους, του τοπίου
αλλά και της ποιητικότητας του γράφοντος, μιας και ο ίδιος μας έχει
δώσει εξαιρετικά δείγματα ποιητικής γραφής.
Θα μπορούσαμε, χωρίς να υπερβάλουμε, να πούμε πως οι προσωπικές
ιστορίες των ανθρώπων είναι μια μικρογραφία- μπονζάι της μεγάλης
Ιστορίας. Τα πρόσωπα είναι όλα πραγματικά, όμως κάποιες φορές ο
συγγραφέας επιλέγει να υιοθετήσει και κάποια στοιχεία μυθοπλασίας.
Αυτό, καθώς και η τριτοπρόσωπη αφήγηση, συνειδητά ή ασυνείδητα,
μεταφέρουν την εστίαση από τον συγκεκριμένο πρωταγωνιστή και τον
μετατρέπουν σε λογοτεχνικό χαρακτήρα.
Εκτός από το θέμα της ενσωμάτωσης ετερογενών στοιχείων στη
μεγαλούπολη, στο βιβλίο θίγονται ζητήματα όπως αυτό της γλώσσας,
των στερεοτύπων και του ρόλου της ενδυμασίας, του εθιμικού δικαίου
που καθόριζε τη δομή και λειτουργία των οικογενειών, την ιεραρχία
στην οικογένεια καθώς και τους διακριτούς ρόλους των δύο φύλων. Το
βιβλίο είναι μια αναγνωστική απόλαυση και στις σελίδες του ο
αναγνώστης μπορεί να αναγνωρίσει στοιχεία της δικής του απαρχής και
οικογένειας, να συγκινηθεί και να αναστοχαστεί».
Από την πλευρά του ο οδοντίατρος κ. Αλέξανδρος Χονδρός σημείωσε:
«Είναι ένα σπουδαίο δημιούργημα του κ. Αζέλη. Για πρώτη φορά
αφήνει τη θητεία τους την ποίηση και ασχολείται με την μυθοπλασία.
Οι μικρές ιστορίες που περιέχει το βιβλίο αναφέρονται σε ανθρώπους,
οι οποίοι κάποια στιγμή αναγκάστηκαν να φύγουν από τον ορεινό τους
τόπο και να αναζητήσουν καλύτερη τύχη στα αστικά κέντρα και στις
περιπέτειές τους εκεί, στα ήθη και στα έθιμα του χωριού, στις δοξασίες,
στις προκαταλήψεις. Ανάλογα με το βιβλίο είναι και πολλά δικά μου
βιώματα όπως και η εξέλιξη της ορεινής μου πατρίδας».
Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε η αφηγήτρια κα Μαρία
Κατσανούλη και ακολούθησε συζήτηση με το κοινό και τον συγγραφέα
με θέμα «Πώς ο χρόνος αλέθει την κουλτούρα, την ίδια τη γλώσσα;
Ο μετασχηματισμός της ελληνικής κοινωνίας μέσα από τρεις γενιές».
