Συγκλονιστικό αλλά και πολύ συγκινητικό το ντοκιμαντέρ «Καινούργιος Ουρανός: Οι Γυναίκες στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας» των κυρίων Γιάννη Ξύδα και Τάσου Κωνσταντόπουλου και παραγωγή της Ομάδας “Συλλογική Μνήμη” που προβλήθηκε από την Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού Τρικάλων το απόγευμα της Παρασκευής στο Μουσείο Τσιτσάνη.
Η ιστορία πιάνει το νήμα από τη Συμφωνία της Βάρκιζας το 1945 και τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, όταν ξεκίνησε η Λευκή Τρομοκρατία, η καταδίωξη των αντιστασιακών του πολέμου από κρατικές αλλά, κυρίως, παρακρατικές δυνάμεις. Αυτή, όμως, είναι μια ιστορία γένους θηλυκού: ακολουθεί την πορεία των γυναικών που, συχνά ακολουθώντας το παράδειγμα αδελφών ή πατεράδων ή απλώς τη συνείδησή τους ενάντια στη βία και το φασισμό, ανέβηκαν στο βουνό κι έγιναν πολεμίστριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Την πορεία τους ακολουθεί το ντοκιμαντέρ και τη δική τους οπτική στην Ιστορία, αναζητώντας, όχι διερεύνηση ή εξισορρόπηση, αλλά απόδοση δικαιοσύνης και τιμής.
Εμπλουτισμένες με εκπληκτικά ντοκουμέντα που ζωντανεύουν μια εποχή που λίγο συζητιέται (ή καταγράφεται στην Τέχνη) στην Ελλάδα, οι συνεντεύξεις με τις ίδιες τις ηρωίδες είναι αληθινά καθηλωτικές. Οι γυναίκες – οι περισσότερες με διπλά επώνυμα, καταδεικνύοντας κι αυτά το κύμα φεμινισμού που ακολούθησε – ανατρέχουν στα χρόνια που ήταν κορίτσια, οι περισσότερες κάτω από τα 20, όταν βίωσαν τη φρίκη, τα βασανιστήρια, όταν έβλεπαν το θάνατο ως λύτρωση, όταν αποφάσισαν να ταχθούν με τον ΔΣΕ για να σώσουν τους εαυτούς τους, αλλά και την πατρίδα, ιδεαλίστριες, ρομαντικές ίσως, αλλά γενναίες κι ατρόμητες και φλογερές.
Στο ντοκιμαντέρ οι μαχήτριες του ΔΣΕ αφηγούνται. Γυναίκες διωκόμενες, γυναίκες που συνειδητά επιλέγουν να πολεμήσουν, γυναίκες επιστρατευμένες, συνθέτουν το βιωματικό ψηφιδωτό ενός εμφυλίου πολέμου. Ενός πολέμου που εμπεριέχει την οδύνη, αλλά και την αυταπάρνηση και την ελπίδα της εφόδου προς τον ουρανό.
ΧΑΡΗΣ ΜΑΝΤΕΛΛΟΣ
