Βιβλιοπαρουσίαση: Νίκος Κοτζιάς, Η λογική της λύσης – Γράφει ο Άγγελος Σινάνης

Πολιτική θεωρία και πρακτικής στις διεθνείς σχέσεις, αλήθειες για το μακεδονικό και τη διαπραγμάτευση. Εκδόσεις Gutenberg. Αθήνα 2020. ISBN: 978-960-01-2187-2, σελ 1005, χωρίς φωτογραφίες, δστ. 17,1 Χ 24,5 cm.

 

Με τη νέα μελέτη του, «Η λογική της λύσης», ο πρ. ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς «εκλαϊκεύει συστηματικά και εξηγεί μεθοδικά στον ελληνικό λαό τι πράγματι εμπεριέχει η Συμφωνία των Πρεσπών, πως βρήκαν τη διαδικασία διαπραγμάτευσης όταν ανέλαβαν και, το σπουδαιότερο, τι είχαν συμφωνήσει/συνθηκολογήσει [όλες] οι προηγούμενες κυβερνήσεις» (σελ. 581). Πράγματι, η μελέτη επιβεβαιώνει τα ανωτέρω, αυτά που υποψιαζόταν ένα μεγάλο τμήμα των Ελλήνων αλλά του έλειπαν οι πηγές για να πειστεί.

Σε πολλούς πρώην δεν θα αρέσει, καθώς γράφει αλήθειες για μια μεγάλη χρονική περίοδο της Ελληνικής Πολιτικής Ιστορίας, περίοδο που κυβερνούσαν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ένας πρ. ΥΠΕΞ αναφέρεται με σαφήνεια, αρετή και τεκμήρια στην υποχωρητική στάση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στο Μακεδονικό-Ονοματολογικό, επί 27 χρόνια, χωρίς να αντιδρά κανείς από τους ονομαστικά θιγόμενους. Σιωπητήριο ακόμη και μετά από δύο μήνες κυκλοφορίας του βιβλίου. Από ποιους;

Απ αυτούς που δεν περνούν λίγα λεπτά από συνεντεύξεις του Αλέξη Τσίπρα ή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και προλαβαίνουν να στείλουν απαντήσεις, που προβάλουν τα ΜΜΕ.

Τελικά, επαληθεύεται αυτό που έλεγαν οι παλιότεροι, η αλήθεια πάντα επιβιώνει. Τις περισσότερες φορές, όπως τώρα, με πολλές λεπτομέρειες. Τόσες πολλές, που ο αναγνώστης της «Λογικής της Λύσης» εκπλήσσεται. Κάθε κεφάλαιο, κάθε σελίδα του, κάθε παράγραφος, αποκαλύπτει με ισχυρή τεκμηρίωση το θράσος, την υποκρισία και τη διγλωσσία της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, που πρωτοστάτησαν στην κινδυνολογία εμφυλιοπολεμικού τύπου για την Συμφωνία των Πρεσπών. Αυτών, που άλλη μια φορά στην ιστορία των κομμάτων τους, δίχασαν και έβγαλαν τον κόσμο στο δρόμο να βρίζει ο ένας τον άλλον «προδότη» ΠΡΙΝ καν ξεκινήσει η διαπραγμάτευση. Όλα αυτά ενώ γνώριζαν από τις ενημερώσεις ότι η Συμφωνία διόρθωνε αυτά που είχαν παραχωρήσει οι κυβερνήσεις τους με περισσή ευκολία. Όλα αυτά «που εκείνοι έδωσαν και τα βρήκαμε ως τετελεσμένα και παρ’ όλα αυτά καταφέραμε να τα αλλάξουμε» (σελ. 780).

Σήμερα λοιπόν, βεβαιωνόμαστε ότι οι αθεόφοβοι της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, έκαναν αντιπολίτευση και ίδρωναν για το θέμα του Μακεδονικού-Ονοματολογικού, με το βλέμμα επικεντρωμένο στους ψήφους, μόνο στους ψήφους, αποκλειστικά στους ψήφους. Όχι για τη Μακεδονία, για την οποία αυτοί, μόνο αυτοί, αποκλειστικά αυτοί, δεν ενδιαφέρθηκαν να δώσουν λύση καθώς «ούτε οι διαπραγματευτές τους δεν γνώριζαν ποιος διαπραγματευόταν τι» (σελ 549 σημ. 38). Η αλαζονεία, δείγμα και επιστημονικής ανεπάρκειας, δεν τους άφηνε να αντιληφθούν τις επιπτώσεις των επιλογών τους αλλά και τις βαρύτατες ευθύνες που είχαν απέναντι στην Ιστορία. Απόλυτη τύφλωση, ξεδιάντροπη κοροϊδία των ψηφοφόρων και δήθεν άγνοια για το τι είχαν αποδεχθεί οι δίκες τους κυβερνήσεις.

Το βιβλίο μας αφυπνίζει, μας διδάσκει και μας υποψιάζει αρνητικά για όσα θα ακολουθήσουν σχετικά με την Τουρκία και βέβαια, στέλνει εκεί που ανήκουν τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών του 20ου και των αρχών του 21ου αιώνα. Στη σκοτεινή πλευρά της Ιστορίας, θέση που αρμόζει σε αυτούς που ποτέ δεν έλαβαν ότι διεκδίκησαν και, ταυτόχρονα, κάνουν ότι αρνούνται την πραγματικότητα και τις αλήθειες της Συμφωνίας των Πρεσπών. Με 88 σελίδες ελληνικής και ξενόγλωσσης επιστημονικής βιβλιογραφίας, πρακτικά συνεδριάσεων της Βουλής, ντοκουμέντα και επιστολές εκτός αρχείων του ΥΠΕΞ(!), τα οποία, τεκμηριώνουν, πλην των άλλων, τις γνώσεις ή την ανοησία των ΥΠ.ΕΞ σχετικά με αμιγώς επιστημονικά θέματα, των πολιτικών αρχηγών (1992-2015)και την διγλωσσία των κομμάτων (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), σε βάθος δεκαετιών.

Κυρίως όμως, αποκαλύπτουν τη μυστική διπλωματία στο τετράγωνο, που απέβαινε εις βάρος της Ελλάδας. Δύο συγκλονιστικά παραδείγματα. Ο Κ. Σημίτης έκανε διαπραγματεύσεις με την προϋπόθεση ότι κανείς δεν θα τις μάθαινε. Έφτασε στο σημείο, σε επίμονες ερωτήσεις του Μ. Έβερτ (1996) να του απαντά με ψέματα ότι «ήταν σε αναζήτηση ονόματος χωρίς το Μακεδονία», ενώ την ίδια στιγμή, ανέμενε την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ …«που είχε υπαγορεύσει ο ίδιος» (σελ.547/8), αλλά δεν τολμούσε να την παρουσιάσει στη Βουλή γιατί είχε προτείνει το «Δημοκρατία της Μακεδονίας/Σκόπια». Ο δε Κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ που κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ για μυστική διπλωματία, έκαναν μέσω της Μ. Σπυράκη, εμβόλιμες και μυστικές συναντήσεις με τον Ζάεφ και την κυβέρνηση της τότε ΠΓΔΜ. Η ανηθικότητα και η διγλωσσία, τους έκανε «να τις κρατήσουν μυστικές ακόμα και από τη κυβέρνηση που βρισκόταν σε διαπραγμάτευση (!!)» (σελ 833).

Είναι βέβαιο ότι ο κριτικός αναγνώστης πρέπει να εντρυφήσει στα κείμενα του βιβλίου. Αν είναι βιβλιογραφικά ενήμερος δυστυχώς θα επιβεβαιώσει τα γραφόμενα του πρ. ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά. Πρόκειται για μια σπουδαία μελέτη, από αυτές που ως μνημεία αρετής, λόγου, σοφίας και τεκμηρίωσης θα μείνουν για να διδάσκουν πολλαπλώς, σε ποιας ποιότητας και τι υπόβαθρο έχει διαχρονικά το πολιτικό προσωπικό της ΝΔ, το ίδιο προσωπικό που εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός για την ευημερία του.

Επιπλέον, μετά το διάβασμα, θα πάψετε να αναρωτιέστε για τις συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο και γιατί δεν εμφανίστηκαν ακόμα ως ένθετα έντυπα στις εφημερίδες, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Βλέπετε, οι τελευταίοι δεν είχαν να κρύψουν δεδομένα δεκαετιών αλλά να επαναφέρουν, να διαφυλάξουν και να τιμήσουν την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Σχετικές δημοσιεύσεις