Απίστευτη κοσμοσυρροή την Παρασκευή στο Υπαίθριο Θέατρο
Δεν υπήρχαν άλλες θέσεις και οι υπεύθυνοι του θιάσου απαγόρευσαν την είσοδο σε δεκάδες Τρικαλινούς που ήθελαν να δουν την παράσταση έστω και όρθιοι . Οι 500 τυχεροί που είχαν προνοήσει για εισιτήριο έμειναν κατενθουσιασμένοι για την επιλογή τους.
Εάν δεν το είχαμε ζήσει από κοντά δεν θα το πιστεύαμε αυτό που έγινε το βράδυ της Παρασκευής στο υπαίθριο θέατρο στο ΦΡΟΥΡΙΟ. Λίγο πριν τις 9.30 μ.μ. στην πόρτα που οδηγεί προς το υπαίθριο θέατρο υπήρχε ένας απίστευτος συνωστισμός αφού δεκάδες Τρικαλινοί «έσπρωχναν ο ένας τον άλλον» προσπαθώντας να εξασφαλίσουν ένα εισιτήριο για να παρακολουθήσουν την παράσταση «Προμηθέας Δεσμώτης» που θα ξεκινούσε σε λίγο, με πρωταγωνιστή τον Γιάννη Στάνκογλου και σε κορυφαίους ρόλους τον Αλέκο Συσσσοβίτη και τον Γιώργο Παπαζήση.
Όμως οι υπεύθυνοι του θιάσου… πρόταξαν τα στήθη τους και τους απαγόρευσαν την είσοδο λέγοντάς τους πως τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί και πως λόγω υγειονομικών μέτρων απαγορεύονται οι όρθιοι θεατές έστω και σε υπαίθριες παραστάσεις! Η αναστάτωση και το «σπρωξίδι» διήρκεσε πάνω από μισή ώρα και τελικά δεκάδες συμπολίτες μας αναγκάσθηκαν να αποχωρήσουν… βρίζοντας τον Δία και τον covid-19 για την ατυχία τους και αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά πως τα Τρίκαλα διψούν για καλές θεατρικές παραστάσεις.
Η παράσταση: Καθήλωσε το κοινό ο «Προμηθέας Δεσμώτης»
Με τους θεατές να χειροκροτούν όρθιοι στο τέλος επισφραγίστηκε η εξαιρετική παράσταση «Προμηθέας Δεσμώτης» που ανέβηκε το βράδυ της Παρασκευής στο ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο του Φρουρίου.
Με σκηνοθέτη τον Άρη Μπινιάρη και τον Γιάννη Στάνκογλου στον ομώνυμο ρόλο του διαχρονικού συμβόλου αντίστασης απέναντι στην εξουσία η συνταρακτική τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθέας Δεσμώτης» καθήλωσε απόλυτα το κοινό που κατέκλυσε από νωρίς τον χώρο για να παρακολουθήσει μια παράσταση υψηλής ποιότητας και διαχρονικών μηνυμάτων.
Ο Αλέκος Συσσοβίτης, ο Ιωάννης Παπαζήσης και όλοι οι ηθοποιοί ήταν απολύτως πειστικοί στους ρόλους τους αντλώντας πληροφορίες από τη ρυθμικότητα του κειμένου και μεταβολίζοντας σε θεατρική δράση τον ήχο και τον ρυθμό του ποιητικού λόγου με το σώμα και τη φωνή. Mέσα από ένα παλλόμενο και ζωντανό ηχητικό περιβάλλον, αναδεικνύονται έτσι τα πρόσωπα μιας παλιάς, μα πάντα επίκαιρης ιστορίας, μιας ιστορίας που μπορεί να ακουστεί ως σκοτεινό σχόλιο για το παρόν ή ως φωτεινή ελπίδα για το μέλλον.
