Κάποτε ο Θεολόγης Τριανταφύλλου στο βιβλίο του “Τα Παλιά Τρίκαλα” είχε γράψει για το Κάστρο των Τρικάλων παραλληλίζοντάς το σαν “… ένα πελώριο δράκοντα που φυλάει μερόνυχτα τον απέραντο δυτικοθεσσαλικό κάμπο με την άφθονη βλάστησή του”.
Μια περιγραφή που μοιάζει να έχει βγει από τα παραμύθια που μας συντρόφευαν στα παιδικά μας χρόνια και την οποία θα πρέπει να ανατρέξουμε πολλά χρόνια πίσω για να την ανακαλύψουμε ξανά.
Το έναυσμα μας το δίνει ο αείμνηστος Θωμάς Ζιώγας που την περίοδο του Μεσοπολέμου φρόντισε με τον φωτογραφικό του φακό να μας χαρίσει μια ακόμη παραμυθένια, αλλά και μοναδική, άποψη του Βυζαντινού μας Φρουρίου από τον παρακείμενο λόφο του Προφήτη Ηλία.
Κάλλιστα θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε την περιγραφή της φωτογραφίας με το “μια φορά κι’ ένα καιρό…”
Από το αρχείο του Σωτήρη Κύρμπα
