Γνωρίζοντας την ιστορία που κρύβει κάθε τραγούδι το προσεγγίζουμε με άλλη οπτική…
Ο κ. Τάσος Βαφειάδης γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Σπούδασε Χημεία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο οποίο εκπόνησε διδακτορική διατριβή στην Κβαντική Χημεία. Ζει στη Θεσσαλονίκη όπου εργάζεται ως καθηγητής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Υπήρξε ραδιοφωνικός παραγωγός και είναι ιδρυτικό μέλος του πρώτου μαθητικού ραδιοφώνου “European School Radio”. Ανήκει επίσης στη συντακτική ομάδα του διαδικτυακού μουσικού περιοδικού Mic.gr.
Συνέντευξη στον συνεργάτη μας Χάρη Μαντέλλο
Ερ: Κύριε Βαφειάδη τι σας οδήγησε στο να γράψετε το τελευταίο σας βιβλίο «Ιστορίες από τη μουσική πλευρά της ζωής», τι περιλαμβάνει και πόση έρευνα κάνατε για την συγκέντρωση των στοιχείων;
Απ: Κύριε Μαντέλλο το νέο βιβλίο ήρθε ως φυσική συνέχεια του πρώτου μου μουσικού βιβλίου. Συνεχίζοντας να ψάχνω ιστορίες, έβρισκα πολλές αφηγήσεις που επεκτείνονται πέρα από τραγούδια και είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Έτσι σκέφτηκα να γράψω ένα βιβλίο με ιστορίες που σχετίζονται με συναυλίες, δίσκους, τραγούδια, βίντεο κλιπ και μουσικά γεγονότα από τα τέλη του 19ου αιώνα έως σήμερα.
Η έρευνα αυτή τη φορά ήταν πιο ευρεία και με περισσότερο βάθος. Κάθε ιστορία έχει 5-10 πηγές από ξενόγλωσσα βιβλία, διεθνή περιοδικά και εφημερίδες. Με λίγα λόγια δεν ήταν μια έρευνα που ξεκίνησε και τέλειωσε στη Wikipedia. Μάλιστα, στις περιπτώσεις που δεν έβρισκα πουθενά πληροφορίες, απευθύνθηκα στους ίδιους τους δημιουργούς και έτσι έχω τη χαρά να φιλοξενώ στο βιβλίο μου αποκλειστικές αφηγήσεις από τους Calexico, τους Madrugada, τους Tuxedomoon κ.ά.
Ερ: Το προηγούμενο βιβλίο σας αφορούσε τις «Κρυμμένες ιστορίες πίσω από τα τραγούδια». Πιστεύετε ότι αναβαθμίζεται η αξία ενός τραγουδιού όταν κάποιος ακροατής μάθει την ιστορία που κρύβεται πίσω από την δημιουργία του και αρχίζει να το σκέφτεται και να το εκτιμά αλλιώς;
Απ: Δεν θα χρησιμοποιούσα την λέξη αναβάθμιση, αλλά τη φράση «άλλη οπτική». Τα περισσότερα τραγούδια που επέλεξα να βάλω στο προηγούμενο πόνημά μου, ήταν αγαπημένα μου. Ψάχνοντας τις ιστορίες που υπήρχαν πίσω από αυτά, ανακάλυψα πράγματα που ούτε τα φανταζόμουν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ακούσω τραγούδια που έχω ακούσει εκατοντάδες φορές σαν να είναι η πρώτη φορά! Ήταν μοναδικό αίσθημα και μάλιστα πολλοί αναγνώστες μου είπαν ότι ένιωσαν το ίδιο. Οι περισσότεροι διάβαζαν τις ιστορίες και ταυτόχρονα άκουγαν και τα τραγούδια.
Ερ: Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να διαθέτει ένας καλός και ενημερωμένος ραδιοφωνικός παραγωγός και ποια είναι η άποψή σας για το playlist που έχει κυριαρχήσει σε πολλά ραδιόφωνα και έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα τον λόγο και την επικοινωνία παραγωγού-ακροατή;
Απ: Και στα δυο βιβλία δεν παραθέτω απλά ιστορίες, αλλά κάνω και τα προσωπικά μου σχόλια. Όπως έγραψα σε μια ιστορία: «το πώς φτάσαμε σήμερα στο να μεταδίδει η πλειονότητα των «ελεύθερων» ραδιοφώνων τραγούδια μόνο από συγκεκριμένες λίστες, πολλές φορές με τη σειρά που καθορίζει o αλγόριθμος ενός λογισμικού, οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί να είναι απόλυτα δεσμευμένοι, χωρίς φαντασία και αυθορμητισμό, και να μην ενημερώνεται μουσικά το κοινό είναι ένα άλλο, μεγάλο και ακανθώδες θέμα…».
Όσοι μεγαλώσαμε παρέα με το ραδιόφωνο, μπορούμε να καταλάβουμε το τέλμα στο οποίο έχουν φτάσει οι περισσότεροι ραδιοφωνικοί σταθμοί. Με στόχο μόνο το κέρδος δεν τους ενδιαφέρουν οι μουσικές προτάσεις και μόνο αναμασάνε παλιές επιτυχίες ή έτοιμες προτάσεις του σήμερα. Ένας ραδιοφωνικός παραγωγός πρέπει να έχει δίσκους (άσχετα αν οι σταθμοί δεν έχουν πλέον πικάπ). Αν η μουσική του συλλογή αρχίζει και τελειώνει στα mp3, τότε δεν μπορεί να εκτιμήσει και να νιώσει πολλά πράγματα. Μια συλλογή από mp3 σ’ ένα λάπτοπ είναι σαν ένας πύργος στην άμμο.
Ερ: Το πρωτότυπο και καινοτόμο μαθητικό ραδιόφωνο European School Radio στο οποίο ήσασταν εκ των ιδρυτικών μελών πώς προέκυψε;
Απ: Είμαι καθηγητής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και το 2010 υπηρετούσα στο Καμπάνη Κιλκίς. Εκεί είχα τη μεγάλη τύχη να βρεθώ με άλλους τρεις συναδέλφους, τον Νότη Γενιτζέ, τον Νίκο Γιαγκούλη και την Παναγιώτα Χατζηκαμάρη και οι τέσσερίς μας υλοποιήσαμε μια εντελώς τρελή ιδέα: να φτιάξουμε το πρώτο μαθητικό, διαδικτυακό ραδιόφωνο στην Ελλάδα. Ήταν η ανάγκη να ξεφύγουμε από τον στενό, αναλυτικό πρόγραμμα του σχολείου και να δώσουμε στους μαθητές την ευκαιρία να μεταδώσουν την μουσική που αγαπούν, να εκφραστούν ελευθέρα και να μιλήσουν για ό,τι τους απασχολεί. Στην αρχή συμμετείχαν 10 σχολεία, μετά 50, μετά 100 και φτάσαμε σήμερα να έχουμε περισσότερες από 500 συμμετοχές από Ελλάδα και Κύπρο ετησίως! Η επιτυχία ήρθε μετά από πάρα πολύ προσωπική, εθελοντική δουλειά όλων μας.
Ερ: Τι είναι για εσάς η μουσική και τι ρόλο παίζει στη ζωή σας;
Απ: Στον πρόλογο του καινούργιου μου βιβλίου αναρωτιέμαι το ίδιο πράγμα και γράφω: «Τι είναι, άραγε, η μουσική στη ζωή του καθενός; Δεκανίκι στις δυσκολίες του; Συντροφιά στις ευχάριστες στιγμές του; Υπόκρουση στην άχρωμη καθημερινότητά του; Έκφραση των συναισθημάτων του που δεν μπορεί να πει με λόγια; Εκτόνωση των εσωτερικών του συγκρούσεων; Εικόνες από μια εποχή που δεν έζησε; Αναμνήσεις από το παρελθόν του; Μάλλον όλα αυτά και ακόμα περισσότερα…».
Ερ: Ποια είναι η αγαπημένη σας κρυμμένη ιστορία πίσω από κάποιο τραγούδι που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
Απ: Υπάρχουν πολλές αγαπημένες, αλλά θα σας αναφέρω την ιστορία που διάβασα και με έκανε να ξεκινήσω να συλλέγω ιστορίες και τελικά να γράψω το πρώτο μου βιβλίο. Το “Dance me to the end of love” του Leonard Cohen μέχρι πριν λίγα χρόνια πίστευα ότι ήταν ένα ερωτικό τραγούδι, όμως η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Στα γερμανικά στρατόπεδα που μάζευαν τους Εβραίους, οι ναζί έπαιρναν όσους γνώριζαν κλασική μουσική και τους έβαζαν να παίζουν ζωντανά στο προαύλιο. Η μουσική τους ακουγόταν ακόμα και όταν οι μελλοθάνατοι όδευαν στα κρεματόρια! Έτσι προέκυψε και ο τίτλος του τραγουδιού, αλλά και ο εναρκτήριος στίχος, «Dance me to your beauty with a burning violin»!
Ερ: Εκτός από τα βιβλία που αναφέραμε έχετε κάποια μελλοντικά σχέδια σε συγγραφικό επίπεδο που θα αφορούν και πάλι την μουσική;
Απ: Η συγγραφή ενός βιβλίου είναι μια υπέροχη εμπειρία αλλά και κουραστική διεργασία. Όταν κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο για ένα χρόνο δεν έγραφα τίποτα. Μετά ξεκίνησα. Έτσι και τώρα θα κάνω αγρανάπαυση και του χρόνου τέτοιο καιρό θα σκεφτώ να υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον θέμα για να καταπιαστώ. Αν τελικά το κάνω, σίγουρα πάλι θα έχει σχέση με τη μουσική, γιατί είναι ένα αντικείμενο που το γνωρίζω, το αγαπώ και μου αρέσει να το «σκαλίζω»…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΣΤΙΣ 1/2/2021
