Λόης Θεοσίδης-Τραγουδιστής, Τραγουδοποιός
Ο κ. Λόης Θεοσίδης που παραχωρεί σήμερα συνέντευξη στον «Διάλογο» είναι ένας από τους πλέον σεμνούς και διακριτικούς καλλιτέχνες που επεδίωξε σε όλη την πολύχρονη πορεία του να κάνει τέχνη και να δημιουργεί όμορφα τραγούδια που αγγίζουν τις ψυχές των ανθρώπων παρά να γίνει διάσημος μπαίνοντας στην λογική επαχθών οικονομικά όρων από δισκογραφικές εταιρείες προς τραγουδιστές για να προωθήσουν τη δουλειά τους. Τρεις μέχρι τώρα οι δισκογραφικές του καταθέσεις, το «Αφιερώσεις Νο. 1» του 1982, «Εσύ και εγώ» του 1993 και «Θα την κάνω μ΄ ελαφρά!» του 2004 και ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη όπου με πολλές ζωντανές εμφανίσεις έχει δημιουργήσει ένα πιστό κοινό που αναγνωρίζει στο πρόσωπό του την αγνή και ποιοτική προσφορά του στο τραγούδι.
Συνέντευξη στον συνεργάτη μας Χάρη Μαντέλλο
Κύριε Θεοσίδη ευχαριστώ για την παραχώρηση της συνέντευξης. Πώς και με τι όνειρα και στόχους ξεκινήσατε να ασχολείστε με το τραγούδι;
Από τα 7 μου χρόνια ξεκίνησα να παίζω φυσαρμόνικα μόνος μου, στα 16 μου πήρα μια κιθάρα και προσπάθησα να παίξω κάποια τραγούδια ενώ παράλληλα τραγουδούσα στις παρέες μου. Μετά τον στρατό άρχισα να ασχολούμαι επαγγελματικά παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας σε κάποιες ταβέρνες και γράφοντας και δικά μου τραγούδια. Συγχρόνως παρακολούθησα για 2 χρόνια μαθήματα πιάνου και θεωρίας. Η αγάπη μου για τη μουσική με έκανε να κατέβω στην Αθήνα με πρόθεση και όνειρο να ακούσει τα τραγούδια μου το πλατύ κοινό. Δούλεψα σε μαγαζιά της Πλάκας, στον Πειραιά και αλλού ενώ πέρασα και από την εκπομπή «Να η ευκαιρία» με ένα δικό μου τραγούδι αποσπώντας πολύ καλές κριτικές.
Στον πρώτο σας δίσκο το 1982 με τίτλο «Αφιερώσεις Νο 1» παρατηρείται κάτι περίεργο. Στο εξώφυλλο αναφέρονται δυο ονόματα δημιουργών αναφορικά με τους στίχους και την μουσική αλλά στην πραγματικότητα όλα τα τραγούδια ήταν δικά σας, κάτι που πιστοποιείται και από το ότι αυτά τα ονόματα δεν υπάρχουν στο εσωτερικό του δίσκου. Γιατί συνέβη αυτό;
Συγκεντρώνοντας κάποια τραγούδια μου αποφάσισα να κάνω μια δισκογραφική δουλειά με την ελπίδα να τα ακούσει το κοινό. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων κατάφερα να κάνω την παραγωγή με δικά μου έξοδα. Κατόπιν ξεκίνησα να επισκέπτομαι τις τότε μεγάλες εταιρείες δίσκων, στις οποίες άρεσε η δουλειά μου αλλά μου ζητούσαν υπέρογκα ποσά που φυσικά δεν μπορούσα να δώσω γιατί ήθελαν να είναι καλυμμένες οικονομικά. Έτσι στράφηκα σε κάποιες πιο μικρές εταιρείες και μετά από πολύ κόπο κατέληξα σε μία που λεγόταν ΑΘΗΝΑ ΔΗΜΗΤΡΑ που διοικούσε ο Σεραφείμ Γεωργιάδης. Του άρεσε η δουλειά μου αλλά για να κάνει τη διανομή του δίσκου ήθελε να βάλει το όνομά του και το όνομα κάποιου άγνωστου σε μένα στο εξώφυλλο του δίσκου θεωρώντας ότι έτσι θα προωθηθεί πιο εύκολα και ο όρος ήταν ότι για 6 μήνες θα έπαιρνε τα πνευματικά δικαιώματα του δίσκου. Εγώ από τη μεριά μου αναγκάστηκα να δεχθώ αλλά με την απαίτηση στο εσωτερικό του δίσκου να αναγράφεται το όνομά μου στους στίχους και στη μουσική. Κάναμε το συμφωνητικό και μετά από 6 μήνες πήγα στην ΑΕΠΙ, κατοχύρωσα τα τραγούδια μου και έτσι ξεκίνησε η δισκογραφική μου περιπέτεια.
Η μικρή δισκογραφική σας παρουσία ίσως μαρτυρά και μια πικρία σας για τον τρόπο λειτουργίας των εταιρειών δίσκων. Είναι όντως έτσι ή άλλοι λόγοι σας έκαναν να απέχετε από τη δισκογραφία;
Ακριβώς. Αφού ταλαιπωρήθηκα για άλλον 1 χρόνο στην Αθήνα και βλέποντας τον τρόπο λειτουργίας των εταιρειών αποφάσισα να ανέβω στην πατρίδα μου τη Θεσσαλονίκη. Δημιούργησα έναν δικό μου χώρο με την ανάγκη να επικοινωνήσω με το κοινό μου παίζοντας και τραγουδώντας με την κομπανία μου. Ίσως αυτό με κράτησε λίγο πίσω δισκογραφικά αλλά επειδή συνέχισα να γράφω αποφάσισα το 1994 να κάνω ακόμα μία δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Εσύ και εγώ» με την εταιρεία MAGY. Μπορώ να πω ότι πήγε πολύ καλά ο δίσκος και ακούστηκε από πολύ κόσμο και το γεγονός αυτό με ικανοποίησε καλλιτεχνικά.
Συμμετείχατε και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1987 με το τραγούδι «Πάει το παλικάρι». Πώς ήταν η εμπειρία σας από την συμμετοχή σας σε αυτόν τον σημαντικό μουσικό θεσμό;
Όντως το 1987 πήρα την απόφαση να στείλω αυτό το λαϊκό-κοινωνικό τραγούδι στο Φεστιβάλ. Είχα την ευχάριστη έκπληξη να είναι μέσα στα 16 από τα 400 τραγούδια που στάλθηκαν και είχα πολύ καλές κριτικές. Ήταν μια πολύ καλή εμπειρία, γνωρίστηκα με αξιόλογους μουσικούς και είναι κρίμα που σταμάτησαν αυτόν τον θεσμό γιατί έδινε ευκαιρία σε νέους δημιουργούς.
Πώς σας φαίνεται στην ψηφιακή μας εποχή η διάδοση τραγουδιών νέων καλλιτεχνών μέσω του internet;
Είναι πολύ καλή περίπτωση το ίντερνετ γιατί ο κάθε καλλιτέχνης μπορεί να προωθήσει τα τραγούδια του ελεύθερα και χωρίς τη μεσολάβηση των εταιρειών. Αρκετοί καλλιτέχνες αναγνωρίστηκαν μέσα από αυτό. Υπάρχουν φυσικά κάποιες εταιρείες αλλά πιστεύω ότι λειτουργούν με κάποια άλλα δεδομένα.
Τι θα συμβουλεύατε ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με την μουσική;
Θα του έλεγα να αγαπήσει τη μουσική και να έχει υπομονή και επιμονή γιατί ο δρόμος αυτός είναι πολύ δύσκολος. Η μουσική να γίνει ο τρόπος ζωής του γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να επιβιώσει στον χώρο.
Ετοιμάζετε κάποια νέα δισκογραφική δουλειά ή ζωντανή εμφάνιση που θα θέλατε να μας ανακοινώσετε;
Έχω πολλά τραγούδια στο συρτάρι μου, τα οποία ανεβάζω αποσπασματικά στο ίντερνετ αλλά σκέφτομαι να κάνω κάτι και με κάποια εταιρεία στο προσεχές μέλλον. Όσον αφορά τις ζωντανές εμφανίσεις λόγω κορωνοϊού ήταν πολύ περιορισμένες αλλά το φθινόπωρο σκέφτομαι να κάνω αφιερώματα σε γνωστούς συνθέτες και να παρουσιάσω και τα δικά μου τραγούδια σε κάποιες μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης.
