Ένας σύγχρονος και ύπουλος κίνδυνος για τη χώρα μας
Ανησυχητικά τα στοιχεία από τον καθηγητή του τμήματος Δ.Δ. Τρικάλων κ. Οδυσσέα Ανδρούτσο
Ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα στοιχεία για την παιδική παχυσαρκία που παρουσίασε στην προχθεσινή ημερίδα για τη διατροφή ο αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Διαιτολογίας και Διατροφολογίας Τρικάλων κ. Οδυσσέας Ανδρούτσος, αφού προηγουμένως επικαλέστηκε σημαντικούς φορείς που υπογραμμίζουν την αναγκαιότητα να δίνουμε έμφαση στο νόσημα και όχι στον ασθενή. Δηλαδή είναι σωστό να λέμε ένα παιδί με παχυσαρκία, με υπέρβαρο και όχι ένα παχύσαρκο ή υπέρβαρο παιδί και για λόγους κοινωνικού στιγματισμού.
Σύμφωνα λοιπόν με τον ομιλητή πρόκειται για ένα νόσημα που αφορά αρκετά μεγάλες πληθυσμιακές μάζες αφού σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας εκτιμάται πως 39 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών ζούσαν με υπέρβαρο ή παχυσαρκία το 2020. Και πάνω από 340 εκατομμύρια παιδιά και έφηβοι (5 έως 19 ετών) το 2016 είχαν υπερβάλλον σωματικό βάρος. Αν εστιάσουμε περισσότερο στην ευρωπαϊκή ζώνη, βλέπουμε πως ένα στα τρία παιδιά, ηλικίας 11 ετών έχει υπερβάλλον σωματικό βάρος.
Εξετάζοντας δεδομένα μελετών που αφορούν στην τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής ζώνης που συμμετείχαν σε κάποια προγράμματα, πληροφορούμαστε ότι ένα στα πέντε παιδιά προσχολικής ηλικίας 4 έως 6 ετών έχει αυξημένο σωματικό βάρος. Μάλιστα ανεβαίνοντας στις ηλικιακές ομάδες, 6 έως 12 ετών, το ποσοστό αυτό σχεδόν υπερδιπλασιάζεται.
«Στοιχεία πολύ ανησυχητικά και ιδιαίτερα αν το αντιπαραβάλλουμε με το τι γίνεται στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ιδίως στις χώρες αναφοράς και δη στις χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης που συνήθως έχουν οργανωμένα συστήματα υγείας. Στην προσχολική ηλικία είναι υποδιπλάσιο το ποσοστό των παιδιών που αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα».
Αναζητώντας τα αίτια της παιδικής παχυσαρκίας ο κ. Ανδρούτσος, αφού τόνισε πως πρόκειται για ένα σύνθετο θέμα, στάθηκε ιδιαίτερα στην «ανισοκατανομή και διαφορετικότητα που υπάρχει ως προς την κατανάλωση τροφίμων που είναι ενεργειακά πυκνά από τα πρώτα ηλικιακά στάδια (αυτό ξεκινά μια γενιά πριν και από την περίοδο της εγκυμοσύνης) και ως προς την ενεργειακή δαπάνη, δεδομένου ότι υπάρχει μεγάλο ποσοστό παιδιών που αφιερώνουν πολύ χρόνο σε καθιστικές δραστηριότητες, έναντι αθλημάτων, άσκησης και σωματικής δραστηριότητας σε ελεύθερες συνθήκες. Αυτή η δυσαναλογία της ενεργειακής πρόσληψης με την ενεργειακή δαπάνη είναι αυτή που όταν διατηρείται για μεγάλο χρονικό διάστημα οδηγεί στην αύξηση του σωματικού βάρος».
Συνεχίζοντας αναφέρθηκε στις πολλές και άμεσες επιπτώσεις στην υγεία του παιδιού, προσθέτοντας εμφαντικά πως «γνωρίζουμε πολύ καλά και μέσα από τις σπουδές μας ότι ένα μεγάλο ποσοστό των παιδιών που έχουν υπέρβαρο ή παχυσαρκία στην παιδική και εφηβική ηλικία πρόκειται να διατηρήσει αυτό το αυξημένο σωματικό βάρος και ως ενήλικας. Γεγονός που δημιουργεί πλέον ασφυκτικές καταστάσεις και στη δημόσια υγεία και αν το δούμε με μια ευρύτερη σκοπιά και στα ασφαλιστικά ταμεία».
Ο κ. Ανδρούτσος σημείωσε πως σημαντικό κομμάτι στην αναχαίτηση αυτής της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί και που οι εκτιμήσεις για το μέλλον είναι ακόμη πιο δυσοίωνες, θα κληθούν να παίξουν πολλοί επιστημονικοί κλάδοι οι οποίοι πρέπει να συνεργαστούν μεταξύ τους.
Αφροδίτη Νανάκη
