Το τρομακτικό δυστύχημα των Τεμπών μάς συγκλόνισε συθέμελα. Μακαριότητες ταρακουνήθηκαν, στερεότυπα δοκιμάστηκαν, συνειδήσεις ενεργοποιήθηκαν και η τραγική βραδιά των Τεμπών και ο ανείπωτος Πόνος των Συγγενών θα παραμένει ανεξίτηλος στη Μνήμη Μας, όπως αποδέχθηκε και ο Πρωθυπουργός(φοβερή(!!!) διαπίστωση από έναν Πρωθυπουργό).
Αλλά το ερώτημα που πλανάται είναι ,αν θα τεθεί ένα τέρμα στην διαχρονική ερασιτεχνία(κατά Σεφέρη)για να μην ξαναζήσουμε στο μέλλον την τραγικότητα τού –πάρε με όταν φτάσεις-,όπως ζήσαμε στο παρελθόν ,τον στρατηγό Άνεμο να διαφεντεύει στην Ηλεία και στο Μάτι, την καταιγίδα στην Μάνδρα και το λίγο χιόνι στην Αττική Οδό;
Το δυστύχημα των Τεμπών προκάλεσε μια πρωτοφανή κινητοποίηση των νέων ανθρώπων, κι όχι μόνο, ποτάμια οργής και αγανάκτησης πλημμύρισαν τις πλατείες και τους δρόμους. Όταν δεν μας διώχνουν μας σκοτώνουν -είναι η κακιά η Χώρα.
Σύμφωνα με έρευνα της MRB οι πολίτες ,για το παρόν και το μέλλον της Χώρας διακατέχονται:
από οργή:63,4%,από παραίτηση -απογοήτευση:37,3%,φόβο:35%
ελπίδα:23,1%,περηφάνεια:10,3% και σιγουριά:7,5%.
Επιπρόσθετα το 63,9%αξιολογεί αρνητικά την κάλυψη του δυστυχήματος από τα ΜΜΕ.
Σε άλλη έρευνα της Public Issue για το βαρόμετρο, οι πολίτες πιστεύουν ότι είναι διεφθαρμένοι σε υψηλό ποσοστό, οι πολιτικοί, οι δικαστές και οι δημοσιογράφοι!!!.
Αν πράγματι έτσι έχουν τα πράγματα υπάρχει ελπίδα; Αν πράγματι οι Θεσμικές Εξουσίες έχουν διαβρωθεί σε τέτοιο βαθμό, που πάμε; Τι κάνουμε που θα λεγε κι ο Μέγας Βλαδίμηρος;
Δεν πιστεύω ότι φθάσαμε στο απροχώρητο, πολλές φορές στην Ιστορία Μας βρεθήκαμε στο χείλος του γκρεμού .Δεν χρειάζεται να κάνουμε ,ένα βήμα μπρός!!!
Με αυτοσυγκράτηση να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε, γιατί φθάσαμε ως εδώ, ποιά είναι αυτά που μας πληγώνουν? Ποιά είναι η λειτουργία της Δημοκρατίας-η περίφημη διάκριση των Εξουσιών, έχουμε κόμματα Δημοκρατικά ή μονολιθικά -αρχηγικά(η πίστη στο αλάθητο του Αρχηγού, με την θλιβερή εικόνα να χειροκροτούμε τον Πρωθυπουργό ,όταν με το απόρρητο κατάργησε την ενημέρωση -λογοδοσία στη Βουλή),ποιά είναι η δική μας συμπεριφορά ως Πολιτών;
Ποιά είναι η λειτουργία του Κράτους και γιατί;
Πέρα από τις νομικές ευθύνες, θ´ αναζητηθούν οι Πολιτικές ευθύνες ή σύμφωνα με την κυρίαρχη αφήγηση -πού είναι και ψεύτρα, είναι και πλανεύτρα-φταίει μόνο το βαθύ κράτος κι ο δυστυχής ,αλλά ασυγχώρητος, σταθμάρχης;
Και γιατί να είναι βαθύ; Για να κρύβει, δαίμονες και αμαρτίες, συμφέροντα και ανομίες; για να μένει ανεξερεύνητο και σκοτεινό; για να καίγεται και να πνίγεται στα ακραία καιρικά φαινόμενα ή να μην μπορεί να διακρίνει την γραμμή ανόδου ,από την γραμμή καθόδου; Για να δέχεται παρατάσεις και παρατάσεις, ανακοστολογήσεις και ανακοστολογήσεις και εργολαβίες που δεν τελειώνουν στην ώρα τους; Που κλώθει καθυστερήσεις και διαφθορά? Πού γίνεται λάφυρο στο εκάστοτε Κυβερνητικό κόμμα;
Για να κατανοήσουμε την έννοια του Κράτους δεν χρειάζεται να προσφύγουμε, ούτε στους Φιλελεύθερους(το κράτος αποτελεί εκπρόσωπο του Λαού και λογοδοτεί σ´ αυτόν) ούτε στους Ριζοσπάστες(το κράτος είναι εργαλείο στην υπηρεσία της Αρχουσας Τάξης και των ελίτ), ίσως περισσότερο στον δικό μας Νίκο Πουλαντζά (ότι το κράτος μετουσιώνει την φαντασιακή Εθνική Κοινότητα σε Λαό και είναι Τόπος σύγκρουσης κοινών συμφερόντων, είναι χώρος Πολιτικής και Οικονομικής πάλης, που είχε ως αποτέλεσμα στη Χώρα μας να αποικειοποιηθεί από τον παρασιτικό οικονομισμό και το πελατειακό κράτος.
Για να αποκτήσουν οι κινητοποιήσεις πολιτική συνείδηση και ολιστικό κοινωνικό σχέδιο, για να αποκτήσει η ελπίδα-την υπόσταση των πραγμάτων πού περιμένουμε-ας ανιχνεύσουμε πιο διεξοδικά τα χαρακτηριστικά της σημερινής διακυβέρνησης και τι σημαίνει (το βαθύ κράτος)).Όχι μόνο μετά τα Τέμπη, αλλά και πριν από τα Τέμπη(γιατί το ερώτημα :ποιός κυβερνάει αυτόν τον Τόπο, ήταν και παραμένει διαχρονικό!!).
Στη δεκαετία του 70 ο Άγγλος κοινωνιολόγος και πολιτικός επιστήμονας, μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας, Colin Crouch διατύπωσε την θεωρία του για την σύγχρονη Δημοκρατία, την Μεταδημοκρατία.
Μία μικρή, αλλά ελλιπής, συμπερίληψη.
Η Μεταδημοκρατία αποτελεί την εξέλιξη της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας.
Εκχωρούνται περισσότερες εξουσίες στα επιχειρηματικά συμφέροντα, περιορίζοντας τις προοπτικές ανάδυσης πολιτικών ,που θα οδηγούν σε ανακατανομή του πλούτου και πολιτικές ισότητας(διάβαζε: ελάττωση της προοδευτικής άμεσης φορολογίας και γονικής παροχής, διατήρηση υψηλού ΦΠΑ κ.λπ.)
Απαξίωση και περιθωριοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος(έχει και το ίδιο σημαντικό μερίδιο ευθύνης).
Ενισχύεται ο ρόλος του κράτους -αστυνόμου(ακόμη και στα Πανεπιστήμια!)
Απορρύθμιση της εργασίας(νόμος Χατζηδάκη!!)
Ο Λαός ,μέσα από την χειραγώγηση των ΜΜΕ, αποξενώνεται από την Πολιτική και δεν πάει ούτε να ψηφίσει(η αποχή το 2019 ήταν 43%,ο Μητσοτάκης με σχεδόν 40% δηλ. με κάτι λιγότερο από το 23% του εκλογικού Σώματος και το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης Αναλογικής έβγαλε 159 βουλευτές εν ονόματι του Λαού, αλλά όχι εκ του Λαού( προς δόξαν της Αυτοδυναμίας και της πολιτικής σταθερότητας).
Απαξίωση των Δημόσιων Υπηρεσιών και του Κράτους Πρόνοιας(βλέπε, ΕΣΥ και Ελληνικοί σιδηρόδρομοι κ.λ.π.).
Μεταδημοκρατία και ΜΜΕ.
Η πολιτική ετεροκαθορίζεται από την επικοινωνία (….και πλανεύτρα και ψεύτρα).
Ο καταναλωτής έχει θριαμβεύσει επί του Πολίτη, το εικονικό επέχει τη θέση του πραγματικού (διάβαζε και market pass).
Συγκέντρωση ΜΜΕ σε λίγα χέρια(πρόσθεσε και τη λίστα Πέτσα!!).
Έλεγχος των σημαντικών πολιτικών ειδήσεων. Η μυθοπλασία κυριαρχεί της πραγματικότητας(η ελάττωση της φορολογίας ωφελεί το Λαό, ότι παίρνουμε από τον αυξημένο ΦΠΑ το επιστρέφουμε στο Λαό- μόνο το 2022 ,10δίς πήγαν στους παραγωγούς και παρόχους της ενέργειας, αντί για όλα στο φως -το απόρρητο!!! κ.λ.π.)
Τέλος στην Μεταδημοκρατία η εξουσία ασκείται από μία ελίτ (Οικονομική και πολιτική-ιδιαίτερα των μονολιθικών και αρχηγικών κομμάτων στο πλαίσιο των Αυτοδύναμων Κυβερνήσεων!!!
Δεν σας κάνει εντύπωση, γιατί οι εκφραστές του μύθου των αυτοδύναμων Κυβερνήσεων, αν και δηλώνουν Ευρωπαϊστές, αρνούνται την Ευρωπαϊκή κανονικότητα της Απλής Αναλογικής;
Αν και όλα αυτά τα περίεργα και άκομψα συμβαίνουν ,ο Colin Crouch, πιστεύει ότι τα πράγματα μπορούν να διορθωθούν, αρκεί οι Πολίτες να επανέλθουν στο προσκήνιο.
Δημοκρατικά κόμματα Αρχών, κι όχι ο μεγάλος Αρχηγός, ο Μωϋσής, ο τσοπάνης!!!, πίεση στα κόμματα για Κυβερνητικά προγράμματα που υπηρετούν τις ανάγκες των Πολιτών.
Για να διορθωθεί η κρίση πολιτικής Αντιπροσώπευσης, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων.
Γιατί οι ελίτ, αν και ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, κι όμως το κάνουν!!.
Υπάρχει κι άλλος δρόμος. Οι Πολίτες να συμμετέχουν.
