Όχι και ξύλο για τον… κορονοϊό!

Γράφει ο Σωτήρης Κύρμπας

 

Κάποτε στην Ελλάδα έπεφτε πολύ ξύλο (“ξύλο και των γονέων” έλεγαν οι παλαιοί) μεταξύ αριστερών και δεξιών. Αναφέρομαι στα χρόνια που ζήσαμε, γιατί αν πήγαινα πιο παλιά -και για να ακριβολογώ- το ξύλο το έτρωγαν μόνο οι αριστεροί ή ακόμη κι’ αυτοί που δεν ήταν αρκούντος δεξιοί σύμφωνα με τα μέτρα και τα σταθμά διαφόρων κρατικών, παρακρατικών νταήδων ή συμμοριών.

Χωρίς να συμπεριλαμβάνω το ξύλο που ενδεχομένως εισπράτταμε σε καμιά διαδήλωση από τις δυνάμεις καταστολής (αυτό ήταν σχεδόν… καθημερινότητα), στα χρόνια τα δικά μας έχουμε βιώσει “χειρωνακτικές” αντιπαραθέσεις μεταξύ Νεοδημοκρατών και Πασόκων, Κνιτών και αναθεωρητών-αναρχικών πάσης φύσεως που μερικές φορές εξελίσσονταν σε κανονικές συρράξεις.

Έπρεπε να φθάσουν να συγκυβερνήσουν τα δύο εκείνα μεγάλα κόμματα εξουσίας για να αντιληφθούμε πως αυτοί μια χαρά τα έβρισκαν μεταξύ τους αφήνοντας στους (φανατικούς) οπαδούς τους να βγάζουν το φίδι από την τρύπα ή στην πραγματικότητα να βγάζουν τα απωθημένα τους. Ακόμη και στον χώρο της αριστεράς καταλάγιασαν τα πνεύματα (όχι ότι δεν συμβαίνουν μεμονωμένα) από τότε που ο υπαρκτός (ή ανύπαρκτος) σοσιαλισμός κατέρρευσε και μαζί και η έπαρση (έτσι κι’ αλλιώς…) της κομμουνιστικής αριστεράς.

Είδαμε και πάθαμε να ξεφύγουμε από αυτού του είδους τις… αντιπαραθέσεις! Ακόμη και την περίοδο των “αγανακτισμένων”, ξύλο μεταξύ μας (μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί) δεν έπεφτε, ανεξάρτητα εάν οι διαμαρτυρόμενοι στο Σύνταγμα και αλλού μάζευαν μπόλικο από τα ΜΑΤ και τις δυνάμεις καταστολής.

Αίφνης μας προέκυψαν τσαμπουκάδες εκεί που δεν το περιμέναμε, από το τίποτα! Διότι εάν υποθέσουμε πως ένα ποσοστό του υγειονομικού κλάδου “στενάζει” κάτω από την μπότα της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, αυτοί είναι μετρήσιμοι ή τέλος πάντων λίγες χιλιάδες σε όλη την επικράτεια. Οι άλλοι, αυτοί που τρέχουν σε διαδηλώσεις κουνώντας χαϊμαλιά ή ό,τι άλλο απειλώντας θεούς και δαίμονες, τι πρόβλημα έχουν;

Δεν θέλουν να κάνουν εμβόλιο; Ας μην το κάνουν (στο στόμα μου την έχω την ατάκα του κ. Γεωργιάδη, αλλά άσε καλύτερα). Δεν θέλουν τα παιδιά τους να πηγαίνουν σχολείο με τα μέτρα προστασίας; Μην πάνε, αλλά οι απουσίες, απουσίες οκ; Θέλουν να περιφέρονται στους τόπους συναθροίσεως και να διαλαλούν την αλήθεια που μόνο αυτοί κατέχουν; Δικαίωμά τους. Εξάλλου τόσα και τόσα έχουμε ακούσει στην ζωή μας, στα… τσιπάκια του εμβολίου θα κολλήσουμε τώρα; Δεν γουστάρουν τον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του; Κανένα πρόβλημα: Θα έλθει η ώρα να τον μαυρίσουν στις κάλπες και όχι στο… ξύλο οποιουδήποτε θεωρούν πως τον εκπροσωπεί.

Όσον αφορά τα μέτρα ή τα μη-μέτρα, η σημερινή πραγματικότητα είναι πως η πλειοψηφία του κόσμου είναι φοβισμένη και εξαιρετικά διστακτική για να επανέλθει σε προ-κορονοϊού κινητικότητες και συμπεριφορές έστω και σταδιακώς. Ακόμη και εάν η κυβέρνηση (όχι μόνο η δικιά μας) ανακοίνωνε αύριο πως η πανδημία έληξε και καταργείται κάθε είδους περιορισμός, θα πάρει καιρό μέχρις ότου ο κόσμος (είπαμε η πλειοψηφία του) αισθανθεί πραγματικά ασφαλής και το ρίξει έξω. Στην πραγματικότητα θα “φάμε” και αυτόν τον χειμώνα με παλινδρομικά (ανοίγω-κλείνω) μέτρα, αναλόγως τους κατά τόπους δείκτες νοσούντων, διασωληνομένων και θανάτων.

Αυτή είναι η άποψή μου, η γνώμη μου, δέχομαι τον αντίλογο και ελπίζω να μην φάω… ξύλο γι’ αυτήν.

 

Υ.Γ. 1: Φίλε επαγγελματία από το Καστράκι: Νομίζω πως πολύ περισσότερο αποτελεσματικός θα ήσουν εάν, φορώντας την μασκούλα σου, εξηγούσες στον κύριο καθηγητή και τους συνδαιτυμόνες του πως οι επαγγελματίες του κλάδου σου στενάζουν οικονομικά με τα συνεχή μέτρα περιορισμού, ακόμη κι’ αν αυτός (ή αυτοί) σε αντιμετώπιζαν με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Σίγουρα πάντως θα είχες λιγότερα προβλήματα από τώρα που θα τρέχεις στα δικαστήρια…

 

Υ.Γ. 2: Ερώτηση ρητορική μεν προς τους επαγγελματίες του τουριστικού, του συνεδριακού, της εστίασης και του ξενοδοχειακού κλάδου, αλλά ας καταγραφεί δε: Το συμβάν στο Καστράκι προωθεί-διαφημίζει θετικά ή αρνητικά στο πανελλήνιο την πορεία σταδιακού ανοίγματος της αγοράς των παραπάνω κλάδων στην Καλαμπάκα;

Σχετικές δημοσιεύσεις