Το ψέμα ποτέ δεν ζει για να γεράσει. Σοφοκλής.

(Δεν είναι αλήθεια το δόγμα του Μητσοτάκη για τη σχέση αυτοδυναμίας και σταθερότητας)

 

Γράφει ο Χρήστος Αντ. Λάππας, πρ. Δήμαρχος Τρικκαίων

 

Δεν πρόκειται σήμερα να σας απασχολήσω με τα παράδοξα του Ζήνωνα, και πως ο ταχύπους Αχιλλέας έχανε από την χελώνα (απαγορεύονται οι συνειρμοί με τους εκφραστές του διπολισμού και τα παράδοξα των δημοσκοπήσεων), αλλά θα ασχοληθώ με τα παράδοξα (και παράλογα) που συμβαίνουν στο χώρο της Πολιτικής, καθώς μπαίνουνε, όσοι πεφυσιωμένοι και κομπορυμμονούντες, στην τελική ευθεία για τις εκλογές.

Κι ας αρχίσουμε από την περιρρέουσα πεποίθηση ,στην μειντιακή μαζική ψευδαίσθηση, για την ευθεία και άμεση σχέση ανάμεσα στην Αυτοδυναμία και την σταθερότητα. Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες, ποιά ήταν η σταθερότητα της αυτοδύναμης Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (ΓΑΠ) και ποιά η σταθερότητα των Κυβερνήσεων συνεργασίας που ακολούθησαν (Σαμαρά-Βενιζέλου και Τσίπρα-Καμμένου) που έσωσαν τη Χώρα από την χρεωκοπία και την έβγαλαν από τα μνημόνια. Είναι άλλωστε ορατό, δια γυμνού οφθαλμού, πόσο εύθραυστος και μεταβλητός είναι ο εκλογικός στόχος (περίπου στο 38%) για την αυτοδυναμία ενός κόμματος και πόσο καθοριστικά επηρεάζεται από τον μειντιακό δημόσιο λόγο. Με απλά λόγια η αυτοδυναμία ενός κόμματος  βρίσκεται στα χέρια της μειντιοκρατικής ιδιοκτησίας. Το διακύβευμα της σχέσης -αυτοδυναμία, σταθερότητα -μπορεί να μοιάζει παράδοξο για την Ευρωπαϊκή Κανονικότητα, όπου κυριαρχούν οι Κυβερνήσεις Συνεργασίας, είναι όμως επιθυμητό για το ενοχικό -για την Δημοκρατία-σύμπλεγμα, του ιδιοκτησιοκρατικού (Μέσα παραγωγής και ΜΜΕ) καθεστώτος και τμήματος του πολιτικού συστήματος, γιατί έτσι διασφαλίζουν, εν κρυπτώ και παραβύστω, τα συμφεροντά τους.

Μην διαπορείτε λοιπόν, που η Κυβέρνηση δεν έβλεπε την ακρίβεια που ερχόταν για να μείνει, ούτε που δεν μπορεί -γιατί δεν θέλει-να ελέγξει την αισχροκέρδεια, ούτε να αλλάξει τη σχέση έμμεσης-άμεσης φορολογίας που έχει εκτιναχθεί σε πρωτοφανή επίπεδα, μαζί με την εκτίναξη των αναθέσεων (στο δυσθεώρητο 8 δις€ περίπου) και την άρνηση Κοινοβουλευτικού ελέγχου για το πού και πώς διατίθενται οι πόροι του Ταμείου ανάκαμψης και Σταθερότητας. Παρεμπιπτόντως ,επιχειρηματικός όμιλος που δραστηριοποιείται στο χώρο της ενέργειας κυρίως, πρόσφατα ανακοίνωσε τα καθαρά κέρδη του για το 2022,κοντά στο μισό δίς € και αύξηση των κερδών για το 2022 186%,ενώ χρησιμοποίησε για το επενδυτικό του πρόγραμμα, πόρους  από το Ταμείο Ανάκαμψης(δεν είχε την «καλοσύνη» να μας πει πόσους!!!).

Είναι ακριβώς η διατήρηση αυτής της στρεβλής σχέσης που εξωθεί τον κ. Μητσοτάκη σε αταίριαστα για την Δημοκρατία αποτρόπαια!!

Είναι ο λόγος που παρακολουθούσε τούς πολιτικούς του αντιπάλους και που τον ωδήγησε στο αποτρόπαιο, «ήταν νόμιμη η επισύνδεση τού κ. Ανδρουλάκη, αλλά αν το ήξερα δεν θα το επέτρεπα», χωρίς όμως να μας πει, αλλά ούτε να επιτρέψει να διερευνηθεί (η πιο μεγάλη εκτροπή στο θέμα των υποκλοπών: η κατάργηση της Λογοδοσίας στη Βουλή). Δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό για έναν νέο πολιτικό από το να περνάει γρήγορα από το δεν ξέρω τίποτα, στο δεν πιστεύω σε τίποτα. Είναι ο σύγχρονος κυνισμός που ενσταλάζει την καχυποψία(στην οποία προσχώρησε ακόπως και η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ)και την περιφρόνηση των νόμων και των θεσμών-των τόσο αναγκαίων για τον έλεγχο και την Κριτική-κατηγορώντας τους ,ότι υποκρύπτουν κακοήθεις προθέσεις και είναι εχθροί της αλήθειας*(επίθεση της Κυβέρνησης και προσπάθεια απαξίωσης της ΑΔΑΕ κι όχι μόνο)πού μόνο Αυτοί υπηρετούν, αν και το μόνο για το οποίο νοιάζονται είναι η εξουσία, και διά του Οσίου και του Ανοσίου!!

Αυτό όμως πού φαίνεται να διαφεύγει και από την ΝΔ και από τον Μητσοτάκη είναι ότι με την διολίσθηση στον Απολυταρχισμό ,δεν αναμετρώνται με την εξουσία αλλά με την Ιστορία ,ως φιλελεύθερη Παράταξη. Με την Εξουσία ως αυτοσκοπός που μπροστά της υποτάσσεται κάθε άλλη Αξία, ηθική, πολιτική, η Δικαιοσύνη και η εμπιστοσύνη των Πολιτών στην Πολιτική. Προσμετρώνται ακόμη, στην Εξουσία ως αυτοσκοπός, μικρομέγαλοι κομματικοί ναρκισσισμοί του Μητσοτάκη, που αγνοούν) την Λαϊκή ετυμηγορία της Πρώτης Κυριακής και την προσπάθεια επιβολής της Αυτοδυναμίας των δεύτερων εκλογών, μέσα από το ξεπερασμένο δίλημμα-σταθερότητα ή χάος?-πού έρχονται να υπηρετήσουν αλαφροίσκιωτοι ισχυρισμοί (ή Εγώ ή τερατογένεση ,η Αριστερά του χαβιαριού και της σαμπάνιας, ή όποιος ψηφίζει ΠΑΣΟΚ βγάζει Τσίπρα κι ο Ερντογκάν προτιμάει τον Τσίπρα από μένα!!).

Κι ενώ οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές, αλλά και η πρόσφατη μνημονιακή ιστορία μας, αναδεικνύουν την τεράστια αξία της συνεννόησης του πολιτικού συστήματος και της Κοινωνικής συναίνεσης για την έξοδο της Χώρας από τα υπάρχοντα αδιέξοδα, ο Μητσοτάκης καταφεύγει στην παραδοξολογία της αυτοδυναμίας, κόντρα στην Ευρωπαϊκή Κανονικότητα.

Ευελπιστεί ότι θα τον σώσουν οι αυτοεκπληρούμενες προφητείες των δημοσκοπήσεων και οι προφητείες της υποτακτικής Δημοσιογραφίας που δεν αναδεικνύουν μόνο και κρίνουν τα πραχθέντα ,αν και συνήθως τα επαινούν, αλλά προφητεύουν, καθ’ υπέρβαση του ρόλου τους και τα μελλούμενα.

Γιατί μέσα από το άτοπο ερώτημα -αν γινόταν σήμερα οι εκλογές, τι θα ψηφίζατε!-είναι οφθαλμοφανής η προσπάθεια μεταφοράς του μέλλοντος στο παρόν και σταθεροποίησης του παρελθόντος. Είναι το κρίσιμο ερώτημα των δημοσκοπήσεων που βλάπτει σοβαρά την Δημοκρατία (εξ ου και η πληθώρα των δημοσκόπων).

Γνωρίζουν άλλωστε καλά, οι διαμορφωτές της Κοινής Γνώμης, πως η πρόβλεψη-η προφητεία προκαλεί η ίδια την αυτοπραγμάτωση της, λόγω θετικής ανάδρασης ανάμεσα στην πεποίθηση και την συμπεριφορά των Πολιτών.

Ευελπιστεί ακόμη στην παρανάγνωση της πραγματικότητας από τον ΣΥΡΙΖΑ που αγνοεί τον μεγάλο όγκο των αναποφάσιστων (16% έρευνα της ΜRB) και τα κριτήρια ψήφου στις επόμενες εκλογές: η ακρίβεια 86,2% και η διαφθορά και διαχείριση του Δημόσιου χρήματος 81,8%,επιδίδεται σε ασκήσεις ετοιμότητας με προτάσεις δυσπιστίας και αποχή από ψηφοφορίες στη Βουλή.

Μπορεί ακόμη να ελπίζει ότι το ΠΑΣΟΚ μοιάζει αγκυροβολημένο σε ξεπερασμένα και ανιστόρητα μέτωπα, η αδυναμία του να κάνει άλματα μπροστά, μιά και η ρήση του Αντρέα Μπρεττόν, προοδευτικό είναι ό,τι το διαπερνούν, ρίγη από το μέλλον, διατηρεί ακόμη τη γοητεία της. Η περίφημη πολιτική του αυτονομία εγκλωβίζεται στον έτερο προσδιορισμό του από το αντιδεξιό (που ευνοεί τον ΣΥΡΙΖΑ) και το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο (που ευνοεί την ΝΔ), λεηλατώντας την προοπτική του τρίτου και σημαντικού πόλου στις πολιτικές εξελίξεις.

Το ερώτημα παραμένει: καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια ή παραμένουμε θεατές-καταναλωτές ειδήσεων;

Τρίκαλα 5/2/2023.

*για περισσότερα: οι χρόνιες παθήσεις της Δημοκρατίας του Frederic Worms ,καθηγητού Φιλοσοφίας στη Γαλλία.

Σχετικές δημοσιεύσεις