- Γράφει η Λένα Παπαντώνη
Οι παλαιότεροι θυμόμαστε ότι πριν την επέλαση των στοιχηματικών και την καθιέρωση εκατοντάδων τυχερών παιγνίων, η ελπίδα για ένα, άμεσα και ακοπίαστα, άνετο μέλλον βασιζόταν στα αποτελέσματα των Κυριακάτικων ποδοσφαιρικών αγώνων και το μαγικό «13άρι» του ΠΡΟ.ΠΟ.
Πιθανόν αυτό έχει εγγραφεί βαθιά στο DNA μας διότι κάπως έτσι μάλλον καταντήσαμε να εναποθέτουμε τα πάντα στην τύχη, όχι αποζητώντας πλέον ένα καλύτερο αύριο αλλά την επιβίωση στη σκληρή πραγματικότητα του καθημερινού ζην στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.
Από το «πάμε και όπου βγει» στο «τα περιπολικά δεν είναι ταξί κυρία μου» η απόσταση είναι ανύπαρκτη. Είναι δυο φράσεις ταυτόσημες , δυο φράσεις που εμπεριέχουν, αποσταγματικά και συμπυκνωμένα, την πεμπτουσία του Ελληνικού χθες, σήμερα και, δυστυχώς κατά πως φαίνεται , αύριο. Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (ΠΡΟ.ΠΟ. εν συντομία) έχει θεσπίσει «οδικό χάρτη» για τον χειρισμό και την αντιμετώπιση περιστατικών έμφυλης βίας. Έχει επικοινωνήσει μέσω όλων των πιθανών οδών (τηλεόραση, διαδίκτυο, ραδιόφωνο, έντυπο τύπο) το σχετικό μήνυμα. Η άτυχη κοπέλα λοιπόν ακολούθησε ακριβώς το σχετικό πρωτόκολλο. Έκανε την καταγγελία, υπέβαλλε μήνυση, κατήγγειλε εκ νέου και δια ζώσης, με παρουσία της σε αστυνομικό τμήμα, την παρακολούθησή της από τον πρώην σύντροφο, μοιράστηκε το φόβο της με τα πλέον αρμόδια όργανα, ζήτησε το αυτονόητο, την παροχή προστασίας από αυτούς που είναι επιφορτισμένοι με αυτό το ρόλο, που πληρώνονται για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Και κατέληξε νεκρή μπροστά στα μάτια τους αφού «δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν».
Που-όπως μας «ενημέρωσαν»- τα γνωστά «πλυντήρια» που έσπευσαν να βάλουν γρήγορα «μπουγάδα» «και να ήθελαν δεν θα μπορούσαν να παρέμβουν διότι οι αριστεροί θα τους κατηγορούσαν για υπέρμετρη χρήση βίας». (Ειρήσθω εν παρόδω αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα σε απεργίες, πορείες κλπ αλλά ας το αφήσουμε). Προφανώς τα πρωτόκολλα τα γνωρίζουν τα θύματα αλλά δεν έχουν μπει στον κόπο να τα μάθουν οι αρμόδιοι. Και δουλεύουν στα κουτουρού και πάντα με τη γνωστή ραθυμία, νωχελικότητα και ωχαδερφισμό του Ελλαδιστάν. Του Ελλαδιστάν της διάχυσης αρμοδιοτήτων και ευθυνών σε ένα λαβυρινθώδες πλέγμα όπου ταυτόχρονα όλοι είναι ανευθυνοϋπεύθυνοι και αναρμοαρμόδιοι. Υπηρέτες ενός συστήματος που σε παραπέμπει εντός αστυνομικού τμήματος σε αναζήτηση περιπολικού από την «αρμόδια υπηρεσία». Η οποία βέβαια δεν τα διαθέτει διότι «δεν επαρκούν» και «δεν είναι ταξί». Είναι όμως αρκετά για να λειτουργούν ως ιδιωτικοί στρατοί των κάθε είδους μεγαλόσχημων –πολιτικών, επιχειρηματιών, τηλεπερσόνων και ινφλουένσερ-μιας και η ανθρώπινη ζωή μετριέται και σταθμίζεται διαφορετικά αν είσαι «κάποιος».
Ακούσαμε και κάτι για υποστελέχωση των τμημάτων, για ανεπαρκή εκπαίδευση και για απειρία στον χειρισμό καταστάσεων. Περίεργο όταν έχουμε αρκετές αστυνομικές σχολές οι οποίες μάλιστα απαιτούν υψηλό βαθμό εισαγωγής μέσω Πανελληνίων εξετάσεων, άρα –θεωρητικά- τουλάχιστον επαρκές πνευματικό επίπεδο των εκπαιδευόμενων και όταν-βάση των , κατ’ επανάληψη, δηλώσεων του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ.- οι αστυνομικοί θα φύγουν από τη φύλαξη προσώπων και θα επιστρέψουν στο καθήκον της προστασίας του πολίτη. Μπορούμε όμως να κοιμόμαστε ήσυχοι ότι όλα θα αλλάξουν αφού… «έχει διαταχθεί ΕΔΕ». Η διαδικασία δηλαδή που, μαζί με τις «εξεταστικές των πραγμάτων επιτροπές», αποτελούν τα ισχυρότερα καθαριστικά που κυκλοφορούν στην Ελληνική αγορά μιας και ξεπλένουν κάθε λεκέ και στίγμα.
Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να προσεγγίσω με άλλο τρόπο από την πικρή ειρωνεία την κατάσταση όσο και αν προσπαθώ. Αναρωτιέμαι ειλικρινά πως νοιώθουν αυτές τις ημέρες όλες οι άτυχες γυναίκες αυτής της χώρας, που είναι καθημερινά θύματα κακοποιητικής συμπεριφοράς και σκεφτόντουσαν να κάνουν το άλμα πίστης και να καταγγείλουν το βάσανό τους. Με τι κουράγιο να το κάνουν όταν βλέπουν ότι όχι μόνο δεν τους παρέχεται καμία απολύτως προστασία αλλά κινδυνεύουν να βρεθούν και δαχτυλοδεικτούμενες; Διότι αυτό ακριβώς έκανε ο- κατά τ’ άλλα ειδικός του διαδικτύου- όταν επί της ουσίας ενοχοποίησε την διαδικτυακή ζωή της παθούσης για το συμβάν, ωσάν να αποτελεί έγκλημα το να δείχνεις δημόσια τα συναισθήματά σου. Κάπως έτσι λοιπόν παίζουμε τη ζωή μας ΠΡΟ.ΠΟ. και «πάμε κι όπου βγει» με ταξί που ακριβοπληρώνουμε ξανά και ξανά. Ίσως χρειάζεται να θεσπίσουμε ιδιωτική ΕΛ.ΑΣ. «για να τελειώνουμε μια και καλή με τους αιώνιους εγκληματίες» ή απογευματινά περιπολικά. Επ’ αμοιβή φυσικά…
Υ.Γ. Για το έγκλημα αυτό καθ’ αυτό τι να πεις όταν είναι το 4ο ή 5ο από την αρχή του έτους, όταν αυτά έχουν καταντήσει θλιβερή ρουτίνα, όταν είναι το 3ο που τελείται μετά από καταγγελία του θύματος; Δυστυχώς η κοινωνία μας νοσεί βαθύτατα και αρνείται πεισματικά να το παραδεχθεί-όπως τόσα και τόσα άλλα. Επίσης δυστυχώς η ανατροφή του κάθε Έλληνα «λεβέντη» εξακολουθεί να γίνεται με τα στρεβλά πρότυπα των περασμένων αιώνων. Όχι, σε καμία περίπτωση δεν υιοθετώ τους αναχρονισμούς και την αναθεωρητική στάση έναντι παρελθοντικών καταστάσεων. Με απλά λόγια δεν χρειάζεται να αλλάξουμε τους στίχους στον «Μενούση» για να μην ενοχλούν την υποκριτική πολιτική ορθότητά μας. Επιβάλλεται να τους διατηρήσουμε αυτούσιους για να θυμίζουν εις το διηνεκές τον τρόπο σκέψης της Ελληνικής κοινωνίας. Και αυτό να αποτελεί το προς αποφυγήν παράδειγμα…
