Πανηγυρίζουμε μαζί με τον Ουκρανικό λαό!

Δεινή η ήττα του τριγώνου Πούτιν – Τραμπ – Ερντογάν

 

Γράφει ο Σωτήρης Κύρμπας

 

Η απελευθέρωση της Χερσώνας από τους Ρώσους εισβολείς είναι πλέον γεγονός. Το μέγεθος της ήττας του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι απροσμέτρητο: Ο πρώην KGBίτης δικτατορίσκος “κατάφερε” μέσα σε λίγους μήνες να μετατρέψει την όντως ισχυρή χώρα του σε στρατιωτικό περίγελο της υφηλίου και πλέον οι ελπίδες (πολιτικής ή φυσικής) επιβίωσής του είναι λιγοστές.

Ως Έλληνες έχουμε έναν επιπλέον λόγο να πανηγυρίζουμε καθώς η αποτυχία των εισβολέων στέλνει ηχηρά μηνύματα στον γείτονά μας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όσον αφορά τις δικές του επεκτατικές ορέξεις. Είναι εξάλλου “κολλητός” φίλος του Πούτιν.

Δεν είναι όμως μόνο αυτά τα καλά νέα που μας έρχονται από το εξωτερικό:

Στις ενδιάμεσες εκλογές των Η.Π.Α. ο άλλος “κολλητός” του Πούτιν, ο Ντόναλντ Τραμπ, δεν τα πήγε καθόλου καλά και ήδη βρίσκεται υπό ανοικτή αμφισβήτηση εντός του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, ασχέτως που ο ίδιος επιμένει και αναμένεται αύριο Τρίτη να ανακοινώσει εκ νέου την υποψηφιότητά του για τις επόμενες προεδρικές εκλογές.

Το πόσο σημαντικές ήταν αυτές οι εκλογές στις Η.Π.Α. μας το είπε ο ίδιος ο… Ερντογάν από το Ουζμπεκιστάν όπου βρέθηκε προχθές: “Αν έρθουν οι Ρεπουμπλικανοί θα είναι πολύ πιο εύκολες και πολύ πιο γρήγορες οι διαδικασίες για τα F-16” δήλωσε απροκάλυπτα, εξαπολύοντας ταυτόχρονα επίθεση κατά της Ελλάδας και του… Τζο Μπάιντεν!

Αμ δε!

Οι Δημοκρατικοί διατηρούν τον έλεγχο της Γερουσίας, ανεξαρτήτως της έκβασης των επαναληπτικών εκλογών της Τζόρτζια και χωρίς να απαιτείται η διπλή ψήφος της προέδρου του σώματος Καμάλα Χάρις.

Το μέγεθος της αντοχής και της επιτυχίας των Δημοκρατικών αναδεικνύεται από το γεγονός πως σπάνια έχει συμβεί στην πολιτική ιστορία της χώρας όπου, παραδοσιακά, το κόμμα του προέδρου στις Η.Π.Α. συνήθως χάνει την πλειοψηφία στην Γερουσία και στην Βουλή στις ενδιάμεσες εκλογές. Οι πρόεδροι που κατάφεραν να ελέγξουν την Γερουσία στο μεσοδιάστημα είναι μετρημένοι στα δάκτυλα: Ο Ρούσβελτ (1934), ο Τζον Φ. Κένεντι (1962), ο Ρίτσαρντ Νίξον (1970), ο Τζορτζ Μπους (2002) και ο Ντόναλντ Τραμπ (2018).

Υπάρχουν όμως και επιμέρους σπουδαία νέα από αυτές τις εκλογές:

Το φερέφωνο του Ερντογάν και εκλεκτός του Τραμπ, Μεχμέτ Οζ, παρόλο που θεωρούνταν φαβορί στην πολιτεία της Πενσυλβάνια ηττήθηκε από τον Δημοκρατικό Τζον Φέτερμαν! Ο Μεχμέτ Οζ, που είχε υπηρετήσει στον τουρκικό στρατό πριν μεταναστεύσει στις Η.Π.Α., εκτός από πράκτορας του Ερντογάν είναι μέλος ομάδας σκληροπυρηνικών που υποστηρίζουν πως οι ΗΠΑ πρέπει να πάψουν να υποστηρίζουν την Ουκρανία και να έλθουν σε συνεννόηση με την Ρωσία.

 

 

Το κερασάκι στην… τούρτα είναι αυτός που τον νίκησε:

Ο Τζον Φέτερμαν, ένας δίμετρος ακτιβιστής με τατουάζ στα χέρια, το 2005 είχε καταφέρει να νικήσει τον εν ενεργεία -τότε- Δήμαρχο του Μπράντοκ (λαϊκό προάστιο του Πίτσμπουργκ) αναλαμβάνοντας Δήμαρχος του.

Κατά την δεκατετραετή δημαρχία του, είχε επιδείξει σπουδαίο κοινωνικό έργο, ενώ το 2010 συνελήφθη επειδή αρνήθηκε να εγκαταλείψει στο Πίτσμπουργκ τον ουρανοξύστη “U.S. Steel Tower”, διαμαρτυρόμενος για το επικείμενο κλείσιμο ενός νοσοκομείου της πόλης.

Έχει εκφράσει επανειλημμένως αντιτουρκικές και φιλελληνικές θέσεις. Δεν δίστασε να πάρει ανοιχτά θέση, περιγράφοντας την Τουρκία ως “περιοχή ανησυχίας”, εκφράζοντας την αγωνία του για τη δήμευση χιλιάδων περιουσιών του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την Τουρκία, τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, το κλείσιμο της Σχολής της Χάλκης, αλλά και την πρακτική της Άγκυρας να παρεμβαίνει στην Οικουμενική Πατριαρχική διαδοχή.

Κλείνω με τον θρίαμβο όλων των Ομογενών μας:

Αλέξης Γιαννούλιας, Ελένη Κουναλάκη, Νικόλ Μαλλιωτάκης, Τζον Σαρμπάνης, Γκας Μπιλιράκης και Κρις Πάππας εκλέχθηκαν στην Βουλή των Αντιπροσώπων. Επιπλέον στο Νιού Τζέρσεϊ εξελέγη με τους Δημοκρατικούς, ο Ρόμπερτ Μενέντεζ, υιός του  Προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας και μεγάλου φιλέλληνα Μπομπ Μενέντεζ, με αποτέλεσμα η χώρα μας να αποκτήσει έναν ακόμη μεγάλο σύμμαχο.

 

Υ.Γ.: Σε όσους θεωρούν πως τα γεγονότα αυτά απλώς υπενθυμίζουν την παλαιά δήλωση του αειμνήστου, “έξω πάμε καλά”, υπονοώντας παράλληλα πως η εσωτερική πολιτική σκηνή δεν σχετίζεται με το συνολικότερο γεωπολιτικό περιβάλλον, να αναφέρω τα εξής:

  1. Τα φαινόμενα του “Τραμπισμού” που τα βιώσαμε και ως τμήμα της πολιτικής εξουσίας στην Ελλάδα (με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) βρίσκονται σε συνεχή υποχώρηση παγκοσμίως, τουλάχιστον στον Δυτικό κόσμο.
  2. Η διαφαινόμενη οριστική ήττα του Πούτιν, εκτός του ότι θα “συμμαζέψει” τον Ερντογάν, θα κλείσει και την κάνουλα των ροών εκατομμυρίων ρουβλίων προς διάφορα παραμάγαζα, παράκεντρα και πράκτορες στην Ελλάδα, μερικοί εκ των οποίων εμφανίζονται ως ρυθμιστές της πολιτικής ζωής της χώρας εξαντλώντας και τα τελευταία τους χαρτιά…

Σχετικές δημοσιεύσεις