Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες είθισται να κάνουμε όλοι μας μια ανασκόπηση της χρονιάς που φεύγει και να της αποδίδουμε το σχετικό πρόσημο, θετικό ή αρνητικό. Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε εσείς αλλά προσωπικά το 2023 το τοποθετώ στην κατηγορία «να φύγει και να μην ξανάρθει τέτοια χρονιά»!
Θα αρκούσε μόνο το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών και ο χαμός των 57 συνανθρώπων μας προς επίρρωση της άποψής μου αλλά, δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτό. Μιλάμε για μια χρονιά που η Θεσσαλία μας πνίγηκε κυριολεκτικά με συνέπειες που ακόμη δεν έχουν αρχίσει να φαίνονται στην ολότητά τους. Για μια χρονιά που κατακάηκε ένα ακόμη μεγάλο κομμάτι της χώρας. Η σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή του πράσινου της Ρόδου και ο αφανισμός του δάσους της Δαδιάς θα μας πληγώνουν για δεκαετίες. Την ίδια χρονιά γίναμε μάρτυρες στην επικράτειά μας ενός εκ των τραγικότερων ναυαγίων στην ιστορία της Μεσογείου με εκατοντάδες αθώες ψυχές να χάνονται στα ανοιχτά των Κυθήρων. Στην ίδια κατηγορία-και ας μην έγινε στη χώρα μας – τοποθετώ και τον πολύνεκρο σεισμό που ισοπέδωσε την ευρύτερη περιοχή του Γκαζιαντεπ στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας.
Μένοντας στη διεθνή σκηνή στον συνεχιζόμενο πόλεμο της Ουκρανίας προστέθηκε ένας νέος παραλογισμός αυτός της σύρραξής Ισραήλ-Παλαιστίνης. Ένας πόλεμος που (ξανα)άρχισε μετά από την σοκαριστική επίθεση της Χαμάς κατά αμάχων και συνεχίζεται με τις θηριωδίες των Ισραηλινών κατά αμάχων εδώ και 2,5 μήνες.
Αν φύγουμε από αυτά θα δούμε ότι ήταν μια χρονιά με σημαντικά γεγονότα σε πολιτικό επίπεδο. Χρονολογικά οι εθνικές εκλογές επιβεβαίωσαν την ιδεολογική στροφή της Ελληνικής κοινωνίας προς την κεντροδεξιά και την κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό, μια κυριαρχία που οδήγησε στην παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και εν τέλει στη διάσπαση-μετά την καταιγιστική εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη-του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Βέβαια 3 μήνες μετά η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός έλαβαν ένα πρώτο μήνυμα ότι η αλαζονεία δεν γίνεται ανεκτή εντελώς αμάσητα και κάπως έτσι ήρθαν κάποιες σημαντικές-και εν πολλοίς αναπάντεχες-ήττες στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αυτές που στην περιοχή μας οδήγησαν στην αλλαγή ηγεσίας στην περιφέρεια μετά από 13 ολόκληρα χρόνια. Στην πόλη μας βέβαια η ιστορία κατέγραψε το μεγαλύτερο ποσοστό εκλογής δημάρχου και έδωσε στον Νίκο Σακκά μια πεντακάθαρη εντολή. Η χρονιά έκλεισε με μια νέα «επίθεση φιλίας» από την πλευρά της Τουρκίας
Μπαίνοντας στο 2024 δεν θα επιχειρήσω αναλύσεις και προβλέψεις καθώς θα έχουμε άφθονο χρόνο για αυτά και θα αρκεστώ να θυμίσω… καλλιστεία –έστω και για την πλάκα του πράγματος-ευχόμενη αγάπη, ειρήνη και ευτυχία για όλον τον κόσμο. Ρεαλιστικά βέβαια η μόνη ευχή στην οποία μπορώ να ποντάρω είναι για όσο το δυνατό λιγότερη χυδαιότητα και βαρβαρότητα και περισσότερη λογική, πνευματική αφύπνιση και όξυνση της κριτικής σκέψης. Δυσκολάκι αν κοιτάξω απλά γύρω μου και σταθώ στους συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν το θέμα «Μύλος των Ξωτικών» με τη λογική των ακρίδων που κατατρώνε τα πάντα στο πέρασμά τους σαν να μην υπάρχει αύριο. Αλλά αυτό είναι θέμα για τις επόμενες εβδομάδες. Καλή χρονιά!
