Σαν σήμερα, στις 29 Νοεμβρίου του 1945, ιδρύθηκε -επίσημα- η Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, η οποία βεβαίως ήταν συνέχεια του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, από τον τότε Βασιλιά της Αλέξανδρο Α΄ που κυβερνούσε δικτατορικώς την γειτονική χώρα, όπως είχε μετονομαστεί το 1918 το προηγούμενο Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων.
Εκτός του σοσιαλιστικού χαρακτήρα που προσέδωσε τότε ο Τίτο στο ομοσπονδιακό του κράτος, προσέθεσε επιπλέον τις Σ.Δ. της Βοσνίας & Ερζεγοβίνης, της “Μακεδονίας” και του Μαυροβουνίου και έτσι το νέο μόρφωμα αποτελούνταν από έξι σοσιαλιστικές δημοκρατίες.
Στην διάρκεια των τελευταίων 45 μεταπολεμικών χρόνων της ύπαρξής της, στην Γιουγκοσλαβία (αλλά και πριν τον πόλεμο), είχαν διενεργηθεί αρκετές απογραφές πληθυσμού. Στην απογραφή του 1918 καταγράφονταν, εκτός των άλλων, η εθνότητα όπως και η γλώσσα του κάθε πολίτη της χώρας. Με κυρίαρχες εθνοτικές ομάδες τους Σέρβους και Κροάτες (που μαζί ξεπερνούσαν το 60% του πληθυσμού), ακολουθούσαν οι Σλοβένοι, οι Μουσουλμάνοι (έτσι είχαν απογραφεί τότε οι Βόσνιοι) και οι Βούλγαροι στο 20% συνολικώς όλοι μαζί. Υπήρχαν πολλές ακόμη μικρές ποσοστιαίως εθνότητες (Γερμανοί, Ούγγροι, Ρουμάνοι κ.ά.). “Σλαβομακεδόνες”, “Βορειομακεδόνες” ή σκέτο “Μακεδόνες” όμως ούτε ένας, παρόλο που το τότε Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας περιελάμβανε και τις περιοχές των σημερινών Σκοπίων.
Οι Σέρβοι, οι Κροάτες και οι Σλοβένοι ήταν τα συνταγματικά έθνη, οι υπόλοιποι θεωρούνταν μειονότητες, μέχρι το 1929 όταν και συγχωνεύθηκαν όλοι σε μία ενιαία “Γιουγκοσλαβική” εθνότητα. Τα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου διέκοψαν, όπως σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο την ομαλή πορεία της χώρας.
Μετά τον πόλεμο, και την ίδρυση της Σ.Ο.Δ. της Γιουγκοσλαβίας από τον Τίτο, οι απογραφές συνεχίστηκαν. Η καινοτομία αυτών των απογραφών ήταν πως εμφανίστηκαν (μέσα σε λίγα χρόνια) δύο νέες “εθνότητες”: Οι “Σλαβομακεδόνες” και οι Γιουγκοσλάβοι (!) παράλληλα με τους Σέρβους, Κροάτες, Σλοβένους, “Μουσουλμάνους” και άλλους που προϋπήρχαν στις προπολεμικές απογραφές. Επίσης εξαφανίστηκαν (!) οι Βούλγαροι. Για την ακρίβεια διολίσθησαν στο… 0,2% του πληθυσμού, 58.627 το 1981, όταν πριν τον πόλεμο αποτελούσαν το 4,87% της χώρας με 585.558 ψυχές.
Είναι ίσως περιττό να τονισθεί το προφανές, της κατασκευής δηλαδή με “πολιτικές” αποφάσεις ενός έθνους ή επίσης της εξαφάνισης άλλου επίσης με διάταγμα κάποιου πολίτμπιρο της πάλαι ποτέ σταλινικής “κοσμοθεωρίας”. Με ένα νόμο και ένα άρθρο οι προπολεμικοί Βούλγαροι (4.87%) βαπτίσθηκαν στην κολυμβήθρα του (επίσης σταλινικού παρά τις μεταξύ τους κόντρες) Τίτο σε “Σλαβομακεδόνες” καταγράφοντας ποσοστό 6,0% του συνολικού πληθυσμού της τότε Γιουγκοσλαβίας. Μάλλον “πριμοδοτήθηκαν” και λίγο, κατά πως φαίνεται, από το καθεστώς.
Αλλού όμως θέλω να καταλήξω: Εκείνο το… γιουγκοσλαβικό έθνος που επίσης προωθούσε στο πολίτμπιρό του ο Τίτο (είχε φθάσει στο 5,4% με 1.216.463 ψυχές στην απογραφή του 1981 και με αυξητικές, “πριμοδοτούμενες” πάντα, τάσεις) που είναι σήμερα;
Για να μην σας κουράζω, απαντώ σύντομα: Πουθενά! Δεν υπήρξε ποτέ, ούτε φυσικά υπάρχει “γιουγκοσλαβικό” έθνος. Ακολούθησε την διαδρομή των “πολιτικά” τεχνητών κατασκευασμάτων: Την εξαΰλωση ή την κατάρρευση των μυθευμάτων που πολλές φορές συμπαρασύρουν και τα αντίστοιχα καθεστώτα που τα σοφίζονται. Στην Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, επί πλέον, με σύντομες μεν αλλά εξαιρετικά αιματηρές εμφύλιες συγκρούσεις.
Υ.Γ. Απογραφείτε όλοι χωρίς δισταγμούς και συνομοσιολογίες. Τα πραγματικά απογραφικά δεδομένα μιας χώρας είναι πολύ σημαντικά εργαλεία στα χέρια μας.
Σωτήρης Κύρμπας
