(Φοβάμαι ότι φέτος ο οβελίας θα «μας κάτσει στο λαιμό» πριν καν μπει στη σούβλα)
- Γράφει η Λένα Παπαντώνη
Την περασμένη Τετάρτη η χώρα βρέθηκε σε απεργιακό κλοιό με ομοσπονδίες, συνδικάτα και σωματεία να καλούν σε πορείες διαμαρτυρίας κατά της διαρκώς αυξανόμενης ακρίβειας. Μια ημέρα πριν, ένα νέο παιδί σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια εργασιών κατεδάφισης κτιρίου. Δεν ήταν απλά ένα ακόμη εργατικό ατύχημα τους τελευταίους λίγους μήνες, αλλά είχε την επιπλέον ιδιαιτερότητα ότι ο άτυχος νέος εργαζόταν με καθεστώς μαύρης εργασίας, με σκοπό να συμπληρώσει το πενιχρό εισόδημα που του απέφερε η κύρια εργασία του ως ειδικός φρουρός.
Όλα αυτά, λίγες μόλις μέρες μετά την εν μέσω διθυράμβων αύξηση του βασικού μισθού και το φόρουμ των Δελφών, όπου, μεταξύ άλλων, υμνήθηκε για ακόμη μια φορά το οικονομικό θαύμα της Ελλάδας. Ειλικρινά δεν ξέρω αν η κατάσταση χαρακτηρίζεται ως ειρωνική, ως τραγική ή καλύτερα ως συνδυασμός των δύο. Είναι σαφές, ότι όλα όσα παρουσιάζονται από την κυβέρνηση και την πλειονότητα των ΜΜΕ ως ιστορίες επιτυχίας, πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα.
Όλες οι εξαγγελίες περί πάταξης της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας δεν είναι παρά λόγια παχιά με μηδενικό επί της ουσίας αντίκρισμα. Δεν είναι στείρα αντιπολιτευτική προσέγγιση αλλά περιγραφή της πραγματικότητας. Πολύ απλά, ο αυξημένος μισθός δεν επαρκεί. Διότι αποδεδειγμένα δεν αγοράζει παρά ένα κλάσμα των όσων αγόραζε, όντας μικρότερος, πέρυσι ή πρόπερσι -που και πάλι δεν κυριαρχούσε ακριβώς η φτήνια. Και σκέφτομαι ότι σε λίγες μέρες έχουμε μπροστά μας το Πάσχα των Ελλήνων και θεωρώ δεδομένο ότι ο παραδοσιακός οβελίας θα μας κάτσει στο λαιμό πριν καν πλησιάσει στη σούβλα.
Σκέφτομαι ότι οι νονοί αυτής της χώρας ήδη τρώνε τα νύχια τους απελπισμένοι, σκεφτόμενοι το κόστος του μποναμά -και δεν έχει καμία σημασία αν είναι ή δεν είναι εντάξει με τους Ζαμπούνιους κανόνες του savoir vivre. Σκέφτομαι ότι, λογικά, οι κάτοικοι των μεγάλων αστικών κέντρων θα εκδράμουν προς τους τόπους καταγωγής αλλά με την βενζίνη πάνω από τα 2€ και τα, εδώ και χρόνια πανάκριβα διόδια επιπλέον αυξημένα, μάλλον δεν θα ξεμυτίσουν ξανά για τους επόμενους αρκετούς μήνες. Σκέφτομαι ότι μετά τον ΕΝΦΙΑ, ακολουθεί η περίοδος των φορολογικών δηλώσεων και 1,5 εκ. ελευθεροεπαγγελματίες θα πληρώσουν κατ’ ελάχιστο 2500€ ασχέτως αν είχανε ή όχι τα ανάλογα εισοδήματα. Σκέφτομαι ότι από τα πλέον επίσημα χείλη έχει ακουστεί ότι ενισχύσεις και επιδόματα κόβονται μαχαίρι διότι απλά δεν υπάρχουν χρήματα και διότι μετά την διετή δημοσιονομική χαλάρωση το ζωνάρι θα ξανασφίξει -ασφυκτικά αυτή τη φορά.
Και σκέφτομαι ότι με την πόρτα του φρενοκομείου να έχει ανοίξει για τα καλά και τον πλανήτη να δείχνει μια εντυπωσιακή απέχθεια για ειρήνη αποζητώντας τον πόλεμο όλο και πιο πολύ, όλο και πιο έντονα, τα μαντάτα για το αύριο προμηνύονται εξαιρετικώς ζοφερά.
Βοήθειά μας. Γενικώς…
