Κύριε Αυγενάκη, τον Αστέρα Βλαχιώτη τον ξέρετε;

Τον ξέρετε τον Αστέρα Βλαχιώτη; Αν όχι, μην ανησυχείτε: Δεν θα σας κατηγορήσει κανείς στην Ελλάδα ως ανενημέρωτους καθώς οι εννέα στους δέκα Έλληνες (τουλάχιστον) δεν τον γνωρίζουν όπως κι εσείς. Ακόμη και ο υπογράφων, παρόλο που ασχολείται με την ιστορία και τα ποδοσφαιρικά δρώμενα της χώρας ελάχιστα τον γνώριζε μέχρι και πέρυσι.

Φέτος όμως αυτό το ποδοσφαιρικό σωματείο της Λακωνίας (γιατί περί αυτού πρόκειται) φρόντισε με τις αγωνιστικές (και μόνο) επιδόσεις του να καταρρακώσει (να ξεφτιλίσει είναι η σωστή λέξη) το σάπιο οικοδόμημα -την “παράγκα” στην σύγχρονη ποδοσφαιρική διάλεκτο- του ελληνικού ποδοσφαίρου!

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Η φετινή διοργάνωση του πρωταθλήματος της δεύτερης τη τάξει κατηγορίας του ποδοσφαίρου, της Β’ Εθνικής (ή Super League 2 όπως ονομάζεται πλέον) ήταν η χειρότερη από συστάσεώς της, δηλαδή εδώ και εξήντα (60) χρόνια, συγκρινόμενη μόνο με τις δύο πρώτες μετά την επιβολή της δικτατορίας το 1967 στην χώρα, όταν οι τότε δικτάτορες ανέβαζαν και κατέβαζαν συλλόγους με το “έτσι θέλω” αναλόγως της αρεσκείας τους και γράφοντας στα παλιά τους παπούτσια τις αγωνιστικές τους επιδόσεις.

Παρά το γεγονός πως τα τελευταία 48 χρόνια στην Ελλάδα έχουμε Δημοκρατία, στο ποδόσφαιρο (ως κράτος εν κράτη) οι νόμοι δεν απέχουν πολύ από τους τότε “νόμους”.

Στην προπέρσινη λοιπόν διοργάνωση (2020-21) μετείχαν στην Β’ Εθνική δώδεκα (12) σύλλογοι, το πρωτάθλημα ήταν άκρως ανταγωνιστικό και παρά τους περιορισμούς λόγω της πανδημίας ήταν ένα από τα καλύτερα τουλάχιστον των τελευταίων δεκαετιών. Η διοργανώτρια αρχή, η “Ένωση Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου Α2 Εθνικής”, εκμεταλλευόμενη και τα στερητικά σύνδρομα των φιλάθλων των δύο τελευταίων χρόνων λόγω των αναγκαίων περιορισμών, αποφάσισε να αυξήσει τον αριθμό των συλλόγων. Μέχρις εδώ όλα φαίνονταν ορθολογικά: Να αυξάνονταν λοιπόν ο αριθμός των συλλόγων από 12 σε 14, σε 16, σε 18, άντε 20 ομάδες.

Αμ δε! Οι ομάδες αυξήθηκαν σε 34 (!) παρακαλώ και επειδή δεν… χωρούσαν όλοι σε έναν όμιλο επανέφεραν τον παλαιολιθικό θεσμό των δύο ομίλων (Βόρειο και Νότιο) προκειμένου να βολέψουν κάθε πικραμένο ημέτερο σωματείο και κυρίως να βάλουν “από το παράθυρο” και τις “ομάδες Β” των τεσσάρων μεγάλων Π.Α.Ε. της χώρας, Ολυμπιακού, Α.Ε.Κ. Π.Α.Ο.Κ. και Παναθηναϊκού. Φαίνεται πως για τα μεγάλα θηρία που λυμαίνονται το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν τους αρκεί ο απόλυτος έλεγχος της κορυφαίας κατηγορίας που ασκούν, αλλά θέλουν να επεκταθούν και προς τα κάτω, μέχρι και το μεδούλι του.

Από αυτό και μόνο το γεγονός προέκυψαν δύο σημαντικές παρενέργειες:

Η πρώτη ήταν πως η “πίτα” των επιχορηγήσεων (κρατικές επιδοτήσεις, τηλεοπτικά δικαιώματα κ.ά.) των σωματείων ουσιαστικά εξανεμίστηκε, καθώς κατατμήθηκε σε 34 και όχι σε 14 ή 16 συλλόγους, ενώ η χαριστική βολή για τον οικονομικό τους μαρασμό ήταν και το επιπλέον πλαφόν (πέραν των εγγυητικών) των 150.000 ευρώ τοις μετρητοίς που ζητήθηκε από κάθε Π.Α.Ε. Το επαρχιακό ποδόσφαιρο όχι μόνο αποδεκατίστηκε κατόπιν αυτών αλλά έγινε και απολύτως έρμαιο του κάθε τοκογλύφου ή απατεώνα που θέλει να ξεπλύνει το βρώμικο χρήμα του.

Η δεύτερη παρενέργεια ήταν ακόμη χειρότερη γιατί επί της ουσίας απαξίωνε το ίδιο το άθλημα (που και το ποδόσφαιρο είναι), καθώς σύμφωνα με τον κανονισμό της διοργανώτριας Ένωσης Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου Α2 Εθνικής οι “ομάδες Β’” δεν άλλαζαν κατηγορία ούτε προς τα πάνω (άνοδο) ούτε προς τα κάτω (υποβιβασμός) ανεξαρτήτως των αγωνιστικών τους επιδόσεων. Άνοιγε έτσι διάπλατα την πόρτα στην διαπλοκή καθώς τα αποτελέσματα των χωρίς ανταγωνισμό και κίνητρο “ομάδων Β’” επαφίονταν μόνο στην καλή τους θέληση και στον… πατριωτισμό τους.

Ο περί ου ο λόγος Αστέρας Βλαχιώτη λοιπόν (πρώτη φορά στην ιστορία του) στον Νότιο όμιλο της κατηγορίας σώθηκε χάρις στις αγωνιστικές και μόνο επιδόσεις του. Όμως στην ζώνη του υποβιβασμού βρέθηκε “ομάδα Β’” (εν προκειμένω ο Παναθηναϊκός Β’) που βάσει του κανονισμού της ΕΕΠ Α2 Εθνικής δεν υποβιβάζονταν και έτσι την άγουσα για την παρακάτω κατηγορία πήρε η ομάδα της Λακωνίας.

Παρόλο που η διοίκησή του δέχθηκε με θαυμαστή στωικότητα την πραγματικότητα (“μπορείς να πέσεις αλλά επιβάλλεται να σηκωθείς” έλεγε η ανακοίνωσή της) είναι προφανές πως αυτός ο “κανονισμός” δεν θα είχε καμμία τύχη σε οποιοδήποτε Δικαστήριο της χώρας προσέφευγε τόσο η συγκεκριμένη Π.Α.Ε. όσο και οποιαδήποτε άλλη το επιθυμούσε.

Αμ δε (για δεύτερη φορά)! Τόσο η Ε.Π.Α.Ε. παλαιότερα όσο και οι διοργανώτριες αρχές του νυν επαγγελματικού ποδοσφαίρου έχουν μαντρώσει καλά το τσιφλίκι τους, επιβάλλοντας ποινή υποβιβασμού έως και δύο κατηγοριών σε όποιον σύλλογο ή Π.Α.Ε. προσφεύγει σε πολιτικά δικαστήρια διεκδικώντας το δίκιο του! Το έχει πληρώσει παλαιότερα ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης. Μιλάμε κυριολεκτικώς για κράτος εν κράτη!

Όλα τα παραπάνω εγράφησαν όχι τόσο για την μαφία που κυριαρχεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο που ακόμη και οι πέτρες την γνωρίζουν στην χώρα, αλλά για τον πολιτικό υπεύθυνο τούτης της κατάστασης τον υφυπουργό κ. Αυγενάκη, ίσως και για τον πολιτικό προϊστάμενό του, τον ίδιο τον πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη.

“Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;” (Κωνσταντίνος Καραμανλής).

Σωτήρης Κύρμπας

Σχετικές δημοσιεύσεις