Για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό ισχύει ήδη το αγγλοσαξονικό «πολύ αργά, πολύ λίγο».
Συναφώς για τα πρόσφατα μέτρα, το αρχαιοελληνικό «ώδινεν όρος και έτεκε μυν» αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα…
Το αδιέξοδο πλέον πλησιάζει με δρασκελιές. Οι επόμενες βδομάδες φαντάζουν εφιαλτικές.
Το τείχος ανοσίας όλο και απομακρύνεται, οι κίνδυνοι για υγεία, οικονομία, κοινωνία αυξάνονται επικίνδυνα.
Η πλειοψηφία των ανεμβολίαστων είναι σκληροί αρνητές, δεν δείχνουν να κάμπτονται, πολλώ δε να πείθονται.
Φόβος υφίσταται, Κυρίως όμως στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Όπου προδήλως φοβούνται μη τους αποκαλέσουν «ακροδεξιούς» και στριφογυρίζουν αμήχανοι.
Προφανώς ετεροκαθορίζονται από το δυνητικό πολιτικό κόστος. Η πλειονότητα των μη εμβολιασμένων είναι φίλα προσκείμενοι και θέλουν να αποφύγουν το αγκάλιασμά τους με τον πολακισμό.
Η υπόρρητη επίκληση της λογικής των σταδίων, της αναλογικότητας είναι προσχηματική, ενώ τα επιχειρήματα περί «ατομικής ευθύνης» είναι πια έωλα.
Οι αποφάσεις, η λύση -που σαφώς δεν μπορεί να είναι τελική, τέτοιες λύσεις στη ζωή δεν υφίστανται- ανήκουν στη κυβέρνηση, Που έχει την προνομιακή, θεσμική ευθύνη.
Δεν είναι αναγκαίο να αγιάσει τα μέσα. Οφείλει να υπερασπισθεί το σκοπό. Με σύνεση, λογική αλλά και παρρησία.
Χρειάζεται να κυβερνήσει. Με την αποφασιστικότητα που επιβάλλει νόμους και θέσμια, ενάντια στην εργασία, στην απεργία, στη συλλογικότητα.
Η τακτική «φθηνοί στο αλεύρι και ακριβοί στα πίτουρα» μόνο αντεπίστροφα επιδρά.
Η χώρα χρειάζεται συντεταγμένη πολιτεία, οργανωμένη κοινωνία. Και κράτος, με όλα τα σύμφυτα, εγγενή χαρακτηριστικά του.
Όσο για τους υποκριτικά κλαυθμηρίζοντες για την ενδεχόμενη νέα υποστελέχωση φορέων και δομών, εξαιτίας αναστολής εργασίας στους ανεμβολίαστους, τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Θυμίζουν συζυγοκτόνους, που ενώπιον του δικαστηρίου ζητούν επιείκεια γιατί έμειναν μόνοι! Αιδώς!
Υ.Γ. Οργανικός διανοούμενος -κατά τη γκραμσιανή προσέγγιση- ο Λευτέρης Αναστασίου που έφυγε μεσοβδόμαδα από κοντά μας. Ευρυμαθής και οξύαιχμος. Θα λείψει – όχι μόνο στους φίλους του…
