Νέα διλήμματα κανοναρχούν, με έναυσμα την κορωνοκρίση. Αναμενόμενο, εύλογα.
Υγεία ή οικονομία;
Οικολογία ή οικονομία;
Ιδιωτικότητα (ατομικά δικαιώματα) ή εργασία;
Δεν απορρίπτονται, ελαφρά τη καρδία, τα παραπάνω διαζεύγματα. Είναι υπαρκτά, έστω και αν υπερβάλλονται, μεθοδικά και δολίως.
Ούτε απαντιένται μόνο με την επιτηδευμένη απορία του γαϊδάρου στο ερώτημα του Χότζα, αν προτιμάει “ανηφόρα ή κατηφόρα”. Προφανώς και υπάρχει και το “ίσιωμα”, η σύνθεση, η υπέρβαση. Με τη δοσολογία να ποικίλλει.
Ωστόσο και τώρα, μεσούσης ή μετά την πανδημία, το κυρίαρχο εδράζεται στη διαχρονική σχέση πολιτικής και οικονομίας.
Αφορά το (ταξικό) πρόσημο και το πλέγμα της πολιτικής που θα πρέπει -σε αντίστιξη με ότι έχει επικρατήσει- να προηγείται της οικονομίας. Και να εξ-υπηρετεί την κοινωνία.
Όσο και αν ακούγεται παρωχημένο, “όλα είναι πολιτική”. Στην οικονομία, την υγεία, την οικολογία, τα ατομικά και δη τα εργασιακά δικαιώματα.
Τα πάντα εκκινούν και καθορίζονται από τις παραγωγικές σχέσεις, την υλική οργάνωση, τις επιθυμίες, ανάγκες και αντοχές των μελών και του συνόλου της κοινωνίας. Σε άρρηκτη συνάφεια με το γνωσιοθεωρητικό τοπίο (σκέψη, γνώση, στοχασμούς). Με αναπόφευκτη την αλληλεπίδραση ατόμου και συλλογικότητας.
Ασφαλώς και η (α)λογική ιδέα της απεριόριστης απόλαυσης (Γαλλικός Μάης) έχει υποχωρήσει. Ούτε ο όποιος νέο-διεθνισμός υγειονομικής μορφής εκδηλωθεί, θα είναι πλήρης και θα διαρκέσει.
Ζητήματα φαραωνικής επέμβασης του ανθρώπου στη φύση είναι υπαρκτά. Όπως και ελλοχεύει ο κίνδυνος τα data, τα δεδομένα του κορωνοϊσμού να χρησιμοποιηθούν από τις φανερές ή άδηλες εξουσίες για την ποδηγέτηση ατόμων και κοινωνίας.
Αναμφίβολα, όντως η ενδημική κρίση έχει χαρακτηριστικά ασυμμετρίας. Σε βαθμό που πλήττει και το ίδιο το υφιστάμενο πολιτικοοικονομικό σύστημα.
Όμως ασχολούμενοι με επιμέρους διλήμματα -και ερωτηματικά- κινδυνεύουμε να αρκεστούμε σε απαντήσεις αποσπασματικές, εμβόλιμες, ατελέσφορες. Κυρίως είναι βέβαιο πως θα αποπροσανατολιστούμε.
Πολιτικής έργο είναι ο κορωνοϊός και δη ο παρεπόμενος κορωνοϊσμός και ανάλογες είναι οι λύσεις, που για την ανθρωπότητα, είναι αδήριτο να δοθούν.
Υ.Γ. Επίκαιρος και ο Καμί με την “Πανούκλα”, ο Όργουελ με το “1984”. Ο Πικετί, ο Χαράρι με τα βιβλία και τις συνεντεύξεις τους.
Αλλά παρών, ισοϋψής, και ο “Νιόνιος” με την “Συννεφούλα”. “Να γυρίσεις σου ζητώ και τριγύρνα με όσους θέλεις κάθε βράδυ…”
Από την εφημερίδα ΔΙΑΛΟΓΟΣ Τρικάλων (11/5)
