Το Λάθος: Μία αβάσταχτη αν(ίσο)ρροπία

Του Χρήστου Αντ. Λάππα

 

Στην Εποχή του κορονοϊού συμβαίνουν πρωτόγνωρα και παράδοξα πράγματα. Η Ζωή θα δείξει, αν ο κορονοϊός, θ’ αφήσει τα δικά του σημάδια στην Ιστορία. Η αλήθεια είναι ότι βιώνουμε μία άλλη αίσθηση του Χώρου και του Χρόνου. Η επέλαση τού κορονοϊού ζει την δική της παγκοσμιότητα, την δική της πλανητικότητα, οτιδήποτε συμβαίνει εδώ, συμβαίνει και παντού. Κι από την άλλη η παγκόσμια κοινότητα ετοιμάζει τη δική της προσπάθεια, την συντονισμένη απάντηση στον κοροναίϊκο Αρμαγεδώνα. Οι G-20 δεσμεύτηκαν για την επίλυση των όποιων αναταραχών στις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες, ο FAO (Οργάνωση για τα τρόφιμα και την Γεωργία), ο ΠΟΕ (παγκόσμιος οργανισμός εμπορίου), ο ΠΟΥ (παγκόσμιος οργανισμός Υγείας) επισημαίνουν τον κίνδυνο διατροφικής έλλειψης  στην παγκόσμια αγορά, να διασφαλίσουμε ότι η απόκρισή μας στον κορονοϊό, δεν δημιουργεί με αθέλητο τρόπο, αδικαιολόγητες ελλείψεις βασικών προϊόντων και δεν επιδεινώνει την πείνα και τον υποσιτισμό. Φαίνεται να εδραιώνεται η πεποίθηση, ότι παγκόσμια  προβλήματα, όπως, οι πανδημίες, η κλιματική αλλαγή, οι κραυγαλέες ανισότητες, αναζητούν τις δικές τους πλανητικές απαντήσεις.

Ακόμα μία καινούργια αίσθηση τού Χρόνου, αρχίζει να διαμορφώνεται, με την ταχύτατη εξάπλωση τού κορονοϊού, κι αυτό πού είναι αναγκαίο σήμερα, αύριο μοιάζει να είναι αργά.

Εν τω μεταξύ, εις την καθ’ ημάς Ανατολή, οργιάζει η επικοινωνιακή φούσκα, της Σωτηριολογικής Μητσοτακιάδας, επειδή η Κυβέρνηση, έγκαιρα αλλά όχι και γρήγορα, έλαβε τα μέτρα της κοινωνικής αποστασιοποίησης. Αλλά ήταν, ο Χρόνος, με την πολύ μικρή διασυνοριακή μετακίνηση ανθρώπων, κυρίως για επαγγελματικούς λόγους, που μας έδωσε το χρόνο, γιό να προκάνουμε. Δεχθήκαμε κρούσματα, σε δεύτερο χρόνο, από την Ιταλία και τούς Αγίους Τόπους, κι όχι, σε πρώτο χρόνο, από την Κίνα. Δεν τολμώ να φαντασθώ, τι θα γινόταν, αν η εξάπλωση του κορονοϊού, συνέβαινε, στην κορύφωση της τουριστικής περιόδου.

Ένα ακόμη παράδοξο, η πρωτοφανής εσωτερίκευση της πειθαρχίας, στις αυταρχικές απαγορεύσεις, για την ελεύθερη μετακίνηση, την συνάθροιση την θρησκευτική λατρεία. Η αποδοχή και η νομιμοποίηση των τεχνικών ελέγχου, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο, ουσιαστικά η νομιμοποίηση τού Μεγάλου Αδελφού, ο κατά Χαρράρι Νταταϊσμός (big data ). Διολισθήσαμε ανεπαισθήτως, από -το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι Δήμος ωνόμαστεν- και δεν υπονοώ, το τού Ώρμπαν αποτρόπαιον. Πόσο συνέβαλλε σ’ αυτό, η ευτοπία της έλλογης αναγνώρισης τού κινδύνου, του κορονοϊού, για τον εαυτό μας και τους άλλους ή η δυστοπία τού τρομοκρατικού φόβου του θανάτου (ως προσομοίωση τού Οργουελικού 1984) ή ακόμα και η δυστοπία -του ευτυχισμένοι δούλοι-(ως προσομοίωση του Θαυμαστός καινούργιος κόσμος, του). Άλντους Χάξλευ). Ήταν να το ακούσουμε κι αυτό, ο κ. Χαρδαλιάς είναι ο χωροφύλακας της καρδιάς μας. Για το κλείδωμα στο σπίτι  είχε προηγηθεί, το δεκαετές bullying, ο καταναγκασμός των μνημονίων για οικονομική προσαρμογή, στον με πολλή απερισκεψία Νεοέλληνα.

Συμβαίνουν κι άλλα περίεργα, και γι αυτό δεν θα πλήξει το εγχώριο κι ευρωπαϊκό πολιτικό προσωπικό, στην κοροναϊκή καταιγίδα. Για πρώτη φορά, απ’ όσο θυμάμαι, μία σωστή απόφαση-η κοινωνική αποστασιοποίηση-συγκρούεται, σχεδόν μετωπικά, με την οικονομική λειτουργία. Σχεδόν στα όρια, ο θάνατός σου η ζωή μου. Η προστασία της επιβίωσης, η προστασία της απόλυτης Αξίας της ανθρώπινης ζωής, κλονίζει την Οικονομία και τον τρόπο ζωής, τον πολιτισμό, την κουλτούρα της αναψυχής και τα καταναλωτικά πρότυπα, αλλάζει το επίπεδο διαβίωσης.

Τα δύσκολα, τώρα αρχίζουν! εδώ σε θέλω κάβουρα!!

Πότε και πώς, η καμπύλη εξάπλωσης τού κορονοϊού θα συναντήσει την καμπύλη ανόρθωσης της οικονομίας? ποιά θα είναι η D-day, της επιστροφής της οικονομίας στην κανονικότητα, πότε και πώς θα λήξει το lockdown? Κι αυτό θα είναι μία καθαρά πολιτική απόφαση, δεν μπορεί να κρυφτείς πίσω, από οποιαδήποτε ομάδα εμπειρογνωμώνων. Κι εδώ, όπως έλεγε ο Ρούζβελτ, δεν έχουμε ανάγκη από σοφούς, αλλά από τον Σοφό την κατάλληλη στιγμή. Κι αυτή, η D-day, θα κρύβει ένα λάθος, ένα λάθος ,εκ των πραγμάτων, αναπόφευκτο. Το ζητούμενο θα παραμένει, το μικρότερο λάθος -αυτή η αβάσταχτη αν(ίσο)ρροπία, το μικρότερο για την Υγεία και την Οικονομία των Πολιτών. Και τα πράγματα, γίνονται πιο δύσκολα, γιατί στο τέλος όλα κρίνονται, για να θυμηθούμε τον Μάρξ, από το πόσο υπηρετούν τον εγωιστή άνθρωπο. Κι αργά ή γρήγορα, θ’ ακουσθεί ο καλπασμός των αλόγων: η ύφεση, η ανεργία, το ελαττωμένο εισόδημα, οι αναταραχές στις προσωπικές  και κοινωνικές σχέσεις, η εκ των πραγμάτων ανεπάρκεια τού ΕΣΥ, έλλειψη και ακρίβεια τροφίμων κ.λ.π.

Κι ο ένοικος τού Μαξίμου, είτε από την μέθεξη της εξουσίας είτε από τούς ήχους των ωσσανά, των αυλικών και των υμνογράφων, περί άλλων τυρβάζει, δεν διδάχθηκε τίποτα από τον μνημονιακό Παπανδρεϊσμό. Δεν ακούει τον καλπασμό των αλόγων! Εκτός, αν διαθέτει το κληρονομικό αμάρτημα και πριν καταφθάσει, το ποδοβολητό των αλόγων, αποστασιοποιηθεί από την Εθνική Ευθύνη, και προκηρύξει εκλογές, διεκδικώντας το κομματικό πλεονέκτημα και όφελος.

Τρίκαλα 6/4/2020, Χρήστος Αντ. Λάππας, πρ. Δήμαρχος Τρικκαίων.

Σχετικές δημοσιεύσεις