“Τι Κύρκος, τι Κύρτσος” – Γράφει ο Ηλίας Σιαφάκας

“Σιγά έσταξε η ουρά του γαϊδάρου” αποφάνθηκε ο πρώτος και συνέχισε “μήπως θα είναι ο τελευταίος;”
“Τι ψάχνουμε τώρα; Ψύλλους στα άχυρα;” πρόσθεσε έτερος, με εμφανείς τις τάσεις αναχωρητισμού.
“Ώδινεν όρος και έτεκε μυν” συμπλήρωσε ένας τρίτος, προδήλως πιο παιγνιώδης και πολύσημος.
“Εφόδευσε η φορβάς εις το αλώνιον” υπογράμμισε αφοριστικά ο καθαρευουσιάνος.
“Ο σκοπός δεν είναι τίποτα, η κίνηση είναι το παν” επισήμανε ένας άλλος που πάσχει από χρόνια αμηχανία.
“Και η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες” τόνισε οργίλος ο θυμόσοφος.
Και άλλα παρόμοια, συναφή, ιοβόλα. Κατά κανόνα πηγαία και αυτοεξαιρετικά.
Για μια είδηση που δεν έγινε ευρέως γνωστή, ελέω διάχυτου μιθριδατισμού και ισοπέδωσης.
Ο γυιός του Λεων. Κύρκου, συνεργάτης του ευρωβουλευτή της ΝΔ Γιώργου Κύρτσου – ο τελευταίος, ειρήσθω εν παρόδω, αξιόμαχος αναλυτής, πρώην στέλεχος του Καρατζαφέρη, στα νεανικά του χρόνια πέρασε από την ΚΝΕ. Πολύπλαγκτος τω όντι.
“Από τον αναθεωρητισμό προχώρησε, μέσω ειδικών διαδρομών -βλέπε Ποτάμι- στην ορθοδοξία” επισήμανε έμπλεος προβοκατορικής διάθεσης ο παλαιο-μαρξιστής.
Το καλύτερο όμως το είπε ο οξυδερκής ιστοριοδίφης.
” Τι Κύρκος, τι Κύρτσος”. όλοι οι σκύλοι μια γενιά”. Παραφράζοντας το “τι Παπάγος, τι Πλαστήρας” που κυριάρχησε στις εκλογές της δεκαετίας του 1950.
Στο σταθμό που βιώνουμε βρισκόμαστε, το τοπίο βλέπουμε είναι μπροστά μας. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει τα γεγονότα πεισματάρικα.
Και η αποδοχή τους εκ των ουκ άνευ. Αν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο ολόκληρο, ας αρχίσουμε αλλάζοντας τουλάχιστον ένα τμήμα του. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αλλάξουμε το όλον…
Ευκταία η μαγεία, αδήριτος όμως ο ρεαλισμός. Εδραίος ο μανιχαϊσμός, αλλά κατάδηλα υφίστανται και δρουν και τα άλλα χρώματα. Ακόμα και το γκρίζο…
Υ.Γ. Η κατάρρευση δεν επέρχεται με δρασκελιές. Προηγείται πάντα η στασιμότητα

 

Από την εφημερίδα ΔΙΑΛΟΓΟΣ την 13η Ιουλίου 2020

Σχετικές δημοσιεύσεις