Του Χρήστου Παπαπολύκαρπου
Ερευνητή – Λαογραφου
Μήπως είναι καιρός και γιατί όχι, να σταθμίσουμε τα γεγονότα και να στραφούμε προς άλλες Λεωφόρους;
Ο κάθε ένας – που δεν ξέρω σε ποιόν Θεό πιστεύει – πετάει τους χρησμούς του προς τα πλήθη και όποιον πάρει η μπάλα!
Μιλάμε για μια κίνηση που οδηγεί σε εκ του ασφαλούς αδιέξοδα.
Τελικά όμως ποιός πληρώνει το μάρμαρο?
Ασφαλώς αμέριμνοι συνάνθρωποι που, “….τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι” γίνονται κοινωνοί των θλιβερών καταστάσεων.
Από την άλλη πλευρά η Πολιτεία που αντιμετωπίζει το δίλημμα αρμενίζει σε απέραντες θάλασσες αβεβαιοτήτων με τα γνωστά αποτελέσματα.
Ίσως να μην μπορεί να εκτιμήσει το γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία – όπως εξ’ άλλου έχει εκτιμηθεί, στην κυριολεξία στενάζει κάτω από το βαρύ πέπλο του φοβερού ιού της Πανδημίας.
Νομίζω πως σήμερα η κατάσταση – όπως εξελίσσεται- μοιάζει με προπέτασμα καπνού που δεν ευνοεί την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων για το τί μέλλει γενέσθαι!
Από την άλλη πλευρά , οι ενορχηστρωτές της ακρίβειας που μαστίζει την Οικουμένη, τρίβουν τα χέρια τους από τα τεράστια κέρδη σε βάρος των λαϊκών και χαμηλών εισοδηματικών τάξεων.
Πέραν αυτού οι εμβολιασμένοι ακολουθώντας ευλαβικά τους κανόνες των ειδικών τρέμουν μπροστά στους ανεμβολίαστους και τανάπαλι.
Καλούμαστε τελικά και οι μεν και οι δε, να παίξουμε την κολοκυθιά!
Ως πότε όμως?
Θα έλεγε κάποιος ώσπου να επέλθει η πλήρης εξάντληση και από τις δύο πλευρές!
Μόνο που ο κίνδυνος είναι αμείλικτος και καραδοκεί στο κάθε μας βήμα.
Γι’ αυτό Προσοχή!
Άρχοντες και επιστήμονες πάρτε τις δέουσες αποφάσεις ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα όχι μόνο στην υγεία μας αλλά και στις αναμεταξύ μας σχέσεις.
Ίδωμεν!!!
