(Προς ανερμάτιστο Ερντογάν αλλά και ολίγους εγχωρίους ριψάσπιδες)
Όλοι γνωρίζουν το Βιετνάμ και σίγουρα όλοι έχουν τουλάχιστον ακούσει για τον ηρωικό απελευθερωτικό πόλεμο που νικηφόρα αυτή η μικρή χώρα διεξήγαγε από το 1947 αρχικά κατά της γαλλικής αποικιοκρατίας και στη συνέχεια κατά των ΗΠΑ που είχαν από το 1960 εμπλακεί στον πόλεμο.
Ο εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος του Βιετνάμ έληξε στις 30 Απριλίου 1975 όταν και ο τελευταίος Αμερικανός στρατιώτης αποχώρησε από την Σαϊγκόν που πλέον μετονομάστηκε επισήμως σε “Πόλη του Χο Τσι Μιν”, καταδεικνύοντας την πιο ντροπιαστική ήττα (την μοναδική μέχρι σήμερα) που υπέστησαν οι ΗΠΑ στην ιστορία τους.
Εκείνος που δεν είναι ίσως γνωστός είναι ο πόλεμος που διεξήγαγε ο ηρωικός αυτός λαός του Βιετνάμ κατά της εισβολής των στρατευμάτων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στις αρχές του 1979.
Στις 17 Φεβρουαρίου 1979 λοιπόν (πλησιάζει και η επέτειος) η Κίνα εξαπέλυσε επίθεση ως απάντηση στην εισβολή και κατοχή από τους Βιετναμέζους της Καμπότζης το 1978, που τερμάτισε το καθεστώς των Ερυθρών Χμερ.
Μία αναγκαία παρένθεση: Παρότι οι Ερυθροί Χμερ έχουν μείνει στην ιστορία για τις φρικαλεότητες στο όνομα του κομμουνισμού και της κολεκτιβοποίησης, το καθεστώς τους τότε έχαιρε της αναγνώρισης τόσο των ΗΠΑ και της Κίνας, όσο και των περισσότερων δυτικών κρατών. Μάλιστα έως τις αρχές της δεκαετίας του ’90, οι Ερυθροί Χμερ συνέχισαν να εκπροσωπούν την Καμπότζη στα Ηνωμένα Έθνη και διαλύθηκαν μόνο μετά το θάνατο του διαβόητου ηγέτη τους, Πολ Ποτ το 1998.
Επίσης κατά την διάρκεια της διακυβέρνησής τους η βιετναμέζικη μειονότητα της χώρας υπέστη σφαγές, ενώ το 1977 η Καμπότζη άρχισε τις επιδρομές πέρα από τα σύνορα με το Βιετνάμ, σκοτώνοντας χιλιάδες Βιετναμέζους αμάχους.
Επανερχόμαστε στην πολεμική εμπλοκή Κίνας-Βιετνάμ: Για το μέγεθος των αντιπαρατιθέμενων κρατών να σημειώσουμε εδώ ότι το 1979 η Κίνα είχε πληθυσμό λίγο πάνω από 969.000.000 και το Βιετνάμ 53.100.000 κατοίκους. Εκτός των άλλων η οικονομία και οι υποδομές του Βιετνάμ ήταν σχεδόν κατεστραμμένες από τους συνεχείς πολέμους που διεξήγαγε ανελλιπώς για 32 χρόνια, από την άλλη όμως πλευρά είχε εμπειροπόλεμες και ετοιμοπόλεμες δυνάμεις στο πεδίο μάχης.
Η σύγκρουση μεταξύ των δύο σοσιαλιστικών χωρών θα διαρκέσει σχεδόν ένα μήνα και τις πρώτες μέρες οι κινεζικές δυνάμεις που εισέβαλαν στο βόρειο Βιετνάμ κατέλαβαν μερικές μεθοριακές πόλεις (Λάο Τσάι, Τσάο Μπαγκ και Λοκ Μπιν). Η αντίσταση όμως του βιετναμέζικου στρατού και λαού ήταν τέτοια που καθήλωσε τους επιτιθέμενους σε μια μικρή μεθοριακή ζώνη, που κατέλαβε αρχικώς, με μεγάλες όμως συνεχώς απώλειες.
Στις 6 Μαρτίου 1979 η Κίνα (την ανάγκη φιλοτιμία ποιούσα) διακήρυξε ότι η πύλη προς την πρωτεύουσα Ανόι ήταν πλέον… ανοικτή και ότι η τιμωρητική εκστρατεία της είχε επιτύχει, πριν αποσύρει τα στρατεύματά της από το Βιετνάμ. Καθώς όμως τα βιετναμέζικα στρατεύματα παρέμειναν στην Καμπότζη μέχρι το 1989, δεν προκύπτει η επιτυχία που ισχυρίζονται οι Κινέζοι.
Μετά μάλιστα τη διάλυση της ΕΣΣΔ, που υποστήριζε το Βιετνάμ, τα σύνορα των δύο κρατών αποκαταστάθηκαν στο προ του 1979 καθεστώς.
Δίδαγμα 1: Πιο έμπειρος πολεμικά, ο βιετναμικός στρατός αποτέλεσε σκληρό αντίπαλο για τον κατά πολύ υπεράριθμο κινεζικό, που δεν είχε πολεμήσει από την Κορέα και έκτοτε, ενώ είχε ελάχιστα ενισχυθεί από τότε. Οι μαζικότητα των αριθμών ήταν συντριπτικά με το μέρος των Κινέζων αλλά οι αριθμοί δεν έφεραν τη νίκη.
Δίδαγμα 2: ίσως σημαντικότερο: Στην εξωτερική πολιτική, στην άμυνα της χώρας και στις διεθνείς συμμαχίες προκειμένου να διασφαλισθεί η ακεραιότητά της, οι πολιτικές ιδεολογίες ΠΑΝΤΑ πάνε περίπατο.
Σωτήρης Κύρμπας
