Γράφει ο Σωτήρης Κύρμπας
Στα τέλη Απριλίου του μακρινού 1986 οι Έλληνες πολίτες (όπως και ολόκληρης της Ευρώπης) παρακολουθούσαν έντρομοι τις ειδήσεις σχετικά με το μεγαλύτερο πυρηνικό δυστύχημα που είχε (και εξακολουθεί να έχει) συμβεί στην ιστορία της Ανθρωπότητας, αυτό του Τσερνόμπιλ στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση.
Παρά τις καθησυχαστικές ανακοινώσεις της τότε κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου) αλλά και την λυσσαλέα παραπληροφόρηση του Κ.Κ.Ε., που ούτε λίγο ούτε πολύ απέδιδε τα τραγικά γεγονότα σε… ιμπεριαλιστικό σχέδιο του καπιταλισμού, χιλιάδες πολίτες κυρίως των Αθηνών διαδήλωναν σχεδόν καθημερινά καταγγέλλοντας αφενός την απόπειρα αποσιώπησης των σοβαρότατων συνεπειών της πυρηνικής ενέργειας στο περιβάλλον και στον άνθρωπο και αφετέρου ζητώντας την ανάπτυξη εναλλακτικών (οικολογικών) μορφών ενέργειας, έτσι ώστε η υφήλιος να απεξαρτηθεί από τα πυρηνικά εργοστάσια που μέχρι τότε εμφανίζονταν στις “αναπτυγμένες” χώρες σαν μανιτάρια.
Οι πηγές παραγωγής καθαρής ενέργειας που προέτασσαν οι οικολογικά ευαισθητοποιημένοι διαδηλωτές ήταν η ηλιακή και η αιολική!
Απρίλιος 1986: Οι διαδηλωτές στα Προπύλαια των Αθηνών για το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ
(μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων με την αντιασφυξιογόνο μάσκα)
ζητούσαμε την ανάπτυξη ήπιων μορφών παραγωγής ενέργειας, όπως η ηλιακή και η αιολική.
Πέρασαν από τότε 37 συναπτά έτη στα οποία η Ανθρωπότητα (και η Ελλάδα) αντελήφθη την μέγιστη επικινδυνότητα της χρήσης πυρηνικής ενέργειας και, μαζί με την ενεργειακή κρίση των τελευταίων ετών, καταφεύγει πλέον σε πηγές ενέργειας όσο το δυνατόν πιο φιλικές προς το περιβάλλον. Μεταξύ αυτών η ηλιακή και η αιολική με μηδαμινές σχεδόν επιπτώσεις στο περιβαλλοντικό αποτύπωμα.
Και ενώ η χρήση της ηλιακής ενέργειας έχει αναπτυχθεί αρκετά, δυστυχώς όμως σε βάρος παραγωγικών παραδοσιακών καλλιεργειών (όπως στην Θεσσαλία όπου οι αγρότες προτιμούν πλέον να σπέρνουν… φωτοβολταϊκά αντί να καλλιεργούν τα χωράφια τους), η ηλιακή ενέργεια τα τελευταία χρόνια δαιμονοποιείται από μερίδα του πολιτικού μας συστήματος, σύμφωνα με το οποίο σχεδόν για κάθε φυσική καταστροφή (όπως οι τεράστιες φετινές πυρκαγιές) φταίνε οι… ανεμογεννήτριες!
Κύριος φυσικά εκφραστής τούτης της δαιμονοποίησης είναι ο Κυριάκος Βελόπουλος, αλλά δυστυχώς δεν είναι ο μόνος. Σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, ακροδεξιών κυρίως τάσεων σίγουρα όμως “αλληθωρίζοντας” προς την Ρωσία, όχι μόνο δεν καλοβλέπουν την σταδιακή ενεργειακή απεξάρτηση της χώρας αλλά έχουν “ανακαλύψει” και την ρίζα του κακού κάθε τραγωδίας: Τις ανεμογεννήτριες!
Τόσο προς τον συνομιλητή του Ιησού όσο και σε κάθε πολίτη που συνειδητά ή ασυνείδητα παραπληροφορεί (ή παραπληροφορείται) όσον αφορά την χρήση της αιολικής ενέργειας να ενημερώσουμε τα εξής:
- Η αιολική ενέργεια είναι η πιο καθαρή (περιβαλλοντικώς) ενέργεια που, με τις μέχρι σήμερα επιστημονικές μεθόδους, μπορεί να παραχθεί. Έχει μάλιστα μικρότερη περιβαλλοντική επίπτωση ακόμη και από την ηλιακή γιατί δεν απαιτεί στρέμματα ή και βουνά ολόκληρα να μετατραπούν σε “χωράφια” φωτοβολταϊκών.
- Οι ανεμογεννήτριες για να έχουν απόσβεση κόστους στήνονται σε τοποθεσίες με εντονότατους ανέμους (όπως στα βουνά της Καρύστου, όπου το πιο ψηλό “δέντρο” εδώ και αιώνες είναι ο… μαϊντανός) και όχι σε όρη με πυκνά δάση που όχι μόνο εμποδίζουν αλλά και αποδεικνύουν πως το μέρος είναι απάνεμο.
- Η χώρα μας διαθέτει τοποθεσίες όπου οι άνεμοι λυσσομανούν χειμώνα-καλοκαίρι και μάλιστα χωρίς ίχνος δάσους (π.χ. Κυκλάδες) στα οποία με την απαραίτητη έγκριση περιβαλλοντικών όρων από τις αρμόδιες Περιφερειακές αρχές μπορεί να παραχθεί άφθονη αιολική ενέργεια.
- Σε καμία περιοχή όπου τα τελευταία χρόνια η πύρινη λαίλαπα κατέκαψε τα δάση της, όπως παλιότερα στην ορεινή Ηλεία ή φέτος στο πολύπαθο δάσος της Δαδιάς στον Έβρο δεν έχουν ζητηθεί άδειες για στήσιμο αιολικών πάρκων. Κλαίει η ψυχή μας για την καταστροφή, αλλά τις φωτιές δεν τις έβαλαν οι… ανεμογεννήτριες.
- Όσον αφορά το περιβαλλοντικό αποτύπωμα, οι σύγχρονες ανεμογεννήτριες έχουν μικρότερο και από τους Μύλους που τόσο θαυμάζουμε στην Μύκονο και σε πλείστα ακόμη νησιά μας.
- Η κατασκευή αιολικών πάρκων δεν γίνεται εν κρυπτώ και εν μία νυκτί. Απαιτούνται διαδικασίες, εγκρίσεις περιβαλλοντικών όρων και βεβαία κατασκευαστική περίοδο με διάρκεια αρκετών μηνών. Γι’ αυτά έχουν γνώση οι τοπικές κοινωνίες που βεβαίως είναι απαραίτητο να βρίσκονται σε εγρήγορση.
Δεν γίνονται στο άψε-σβήσε όπως μας “πληροφορούσαν” διάφοροι στον τόπο μας πως επίκειτο αποψίλωση των βουνών του Ασπροποτάμου για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών, την ώρα που η Περιφέρεια Θεσσαλίας διαβεβαίωνε πως καμία αίτηση και καμία άδεια (σε περίπτωση που κατατεθεί) δεν πρόκειται να δοθεί για εγκατάσταση ανεμογεννητριών στον ορεινό μας όγκο.
